O zaman kırılan hayallerini yapıştır..

Yaşadığımız hayal kırıklıkları... O gerçekle yüzleştiğimiz anlar… Ulaşmaya çalıştığın şeyin aslında o şey olmadığını anlamak gibi...


Bir şarkıyı söylerken birden artık o şarkıyı kimsenin hatırlamadığını anlamak,

Bir gece uyanıp ruhundaki boşluğa tüylerin ürpererek bakmak gibi..

Ya da sen ona çok alıştığını fark ettiğinde onun ‘büyü bitti’ demesi,

Bir adım atabilsen aslında her şeyin değişeceğini kavradığın anda artık yürüyemediğini anlamak gibi...

Ya da yıllardır baktığın aynanın camının kırık olduğunu anlamak,

Onurlu bir hayat yaşayım derken, aslında bütün eğlenceyi kaçırdığını görmek gibi...

Kucağındaki kedinin aslında oyuncak olduğunu anlamak,

Yıllar aynı hızla devam ediyor derken, elini attığında yüzünde kırışıklıkların varlığını hissedip yaşlandığını anlamak gibi...

Yediğin kuru ekmek içinde en sevdiğin şeyin olduğunu hayal ederken birinin ekmeğinin içinin boş olduğunu söylemesi,

Çok şey hissettiğin birinin ardından koşup yetişmeye çalışırken tam yetiştim dediğin anda onun başkasına sarıldığını görmek gibi...

Ya da başını çevirdiğinde hiç kimsenin seni dinlemediğini anlamak,

Bazı sabahlar uyandığında hala bazı şeyleri unutmamış ve aşamamış olduğunu anlamak gibi...

Ve yine unuttum sandım dediğin anda bir şeyin sana onu hatırlatması,

Ya da çok sevdiğin hayranı olduğun bir şarkıcının konserine bilet alıp gittiğinde aslında konserin önceki gün olduğunu öğrenmek gibi...

Yıllarca beklediğin kişinin artık hiç gelmeyeceğinden emin olduğun an,

Ya da eskiden çok üzgün ve kırgın gittiğin evine yıllar sonra ayakta ve dimdik gittiğinde artık bunu göstereceğin annen ve babanın olmadığını anladığın an gibi...

Çok yaşamak istediğin bir anın boğazında bir düğüm olarak kalması,
Veeee…

Derinlerde denizin altındaki tüm güzelliklere şahit olup o muhteşem renklerden ona bahsederken, onun sadece suyun üstünde dinlediğini ve seni dinlemediğini anlaman gibi…