Ocak 2008 momentinde blogculuğum

Aralık 2007’de 1, Ocak 2008’de 2 kulvarda yarışa girdim ve kaybettim. Bu, beni şaşırttı ve üzdü.

Bir de kafama yeniden dank etti: Popüler kültürde yerim yok.

İnternet yazarlığında 2. turum. İlki, 2001-2002’de demokrasim.net’te idi. 2001 krizi işsiz kalan 4.000 gazeteci, soluğu internette almıştı. Sonra kriz geçti. İnternette köşe yazarlığının da modası geçti.

Sonra blogculuk modası geldi. Herkes yazar oldu. Yarışa girdiklerim onlar.

En çok okunan makalem, farklı sitelerde farklı makaleler olarak, 3 kere 10.000’i geçti. Bu da sürekli kitap alıcısı demek olan 7.000 kişinin üstünde. Ancak hiç kimse, 10 parçalık kasetin 1 parçasına 1 lira verirken, 10 makalelik bir kitabın 1 makalesine 1 lira vermez. 5 yıldır denedim, biliyorum. Bu olsaydı, çoktan emeklilik zulam kenarda hazırolurdu, çünkü tek bir sitede okunma toplamım 100.000’i geçti.

Yaşamımda, yalnızca 1 tek kez telif aldım: Sanat Dünyamız, Aralık 2004, 40 YTL.

150 matbu, 1.000 internet makalesinden söz ediyorum. 25 yıldan söz ediyorum.

Görüleceği üzere melankolik histeyim.

Olsun, öyle de olsa, böyle de olsa, kör topal yazmayı sürdürmeye devam edeceğim, çünkü bu faşizm ve engizisyon ülkesinde, yaşamak için tek nedenim bu.

Dipnot: Bugüne dek 10 kişiye e-kitap sattım ama bu bir tesseli mükafatı bile değil; şimdilik 100, gelecekteki 300 kitabımın, değil hepsini, yarısını bile, aynı anda basımı var olarak göremeyeceğim.