ODTÜ beynimdeki meşale

http://www.dailymotion.com/video/xe55so_film-odtu-beynymdeky-meyale_tech

ODTÜ Beynimdeki Meşale

Duygular/ içimin kızıllığınca yangın yüklü

Sınırları varlığıma yasak bir ülkedeyim

Belki:

Çiftçinin elinde unuttuğu bir tahıl tanesiyim

Beklide Sıradağların kuytularında

Kuru bir ot /ateş almayı bekleyen.

Belki tamirci çırağının yarına kurduğu düş.

Beklide uzak bir iklimde esip geçen sam yeli

Dur ey hayata titreyen yaprağıyım

Bırak gayrı rüzgârlara /ağıt yakmayı.

Varlığım/ var olmamın öteki adıdır yaşam.

Ey ölüm

Haydi, bakışlarını çöz kirpiklerimden.

Ateş içerek son kez gireceğim /sevdanın eşiğinden

Varsın bağışlamasın beni hayat

Yokluğumun külleri savrulsun yeter Ülkemde

Susma ey yarasında nehirler fışkıran hayat

Ateşten meşale yap sırtımda gömleğimi ki,

Gün ışığına çıksın karanlığım öteki yüzü

Eriyip gitmesin ardımdan yaşadığım ne varsa

Haydi, ne duruyorsun öyle sessiz

Uzat tepelerin ardından gülüşlerini ey güneş

Yarasına akrep düşsün aydınlıktan kaçanların

Ben gayrı bu hayatı-

Bir anneye/ bir bebeğe bağışlayacağım.

Varsın yüreğime çarparak/ dövsün kıyılarımı acılar

İnsan kimliğine sarılmışım yaşamın,

Az sonra ateşleyeceğim fitilini dilimin

Kaç gündür hazır bedenim

Devrim meşalesini yakmak için ODTÜ de

Ey yarasında ateşler fışkıran kalbim

Kaç zamandır ateşten bir ip boynumda

Uzanır giderinim bir eve bir üçüncü yurt’a

Bilinmeli ki susmayışlarımın, bir yanı ölüm.

Kor ateşlerinde sınanmışım yaşamın,

Haykırıyorum/ acılara akan bir sesle

Gecenin göksünde bir çöl çiçeği açar sesime,

Bir yaban gülü iliştirdim kalbime/ kızıl

Bütün çığlıklarını kuşansın gelsin ölüm.

Çelişki değil kederli bir dağ gibi duruşum.

Ondandır Ülkemin orta yerinde düşlediğim yangın.

Bir derviş gibi selamlıyor /duygularımı, benliğim.

İncinmişliğim karalarını giyinişim, yaşamın.

Aykırılık çıldırmaya vardı sakalımla.

Ben köklerimden koptuğundan beri

Sürgünüm bu şehirde........

Kemirirken içimi utangaç arzular çılgınca

Bir sevdadır gül yaprağına konmuş aşk.

Ki köklerimize su vermez toprak /yanmışız.

Yırtık çoraplarımdan fırlar dışarıya köklerim.

Ellerim nasır /ayaklarım Çırıl çıplak.

Ben kendimi bulmuşum bende

Varsın kirpiklerimden acı dökülsün

Sevgilerden aldım suların derin akışını

Yüreğimin nakışını döktüm çeliğin potalarına.

Susmuyorum ki, kimseler merhamet etmesin,

Her ne ararsam benden uzak değil

Biliyorum nasıl ürkütür yangınlarda kıvılcımlar.

Hayat bu işte dayan ey yüreğim /susmak aykırımdır

Bir varmış bir yokmuş./tükenip gidiyor insan..........

Yaşamınönüne çekilen duvara çarpar kalırsınız bazen ve karanlıktır her yerişte o an bir tek yapılacak şey vardır bedenini yakmak. karanlığa inat..

ODTÜ de yaşadıklarım