Ödünç

Ödünç kuşlar dolanıyor gökyüzünde

Ödünç alıp verdiğim nefesim
Gelir mi ki benimle sonsuzluğa
Kimseler bilmiyor ödüncüz dünyaya
Kurumuş yapraklar, rengi solmuş evler
Köşe başında ağlayan güvercin
Çatlayan tohum, gülen çocuk
Ödünç verilmiş bir yaşam avuçlarımızda
Çocuklar, analar, babalar, kardeşler
Girin koluma, dokunun yüreğime
Tutun ellerinden henüz daha sıcakken

Ayşe Akdoğan