Anlamadım ki yüreğim Hep böyle bahar ortasında Bir kış mı yakalar bizi ? Ayşe Akdoğan ..
Unutmayın beni bir yerde Dünyanın herhangi bir yerinde Bir çiçeğin yaprağında Bir çocuğun sevincinde Yüreğinizin bir köşesinde Unutmayın beni ..
Toprak utandı çocukları bağrına basarken, Kuşlar utandı masmavi gökyüzünde süzülürken, Ağaç utandı Çiçek utandı Bu neyin nesi diye Gül utandı rengini kan kırmızıdan al..
Ahh nerede kaldı umut Uçan kuşlar Hani mavi gök gelecekti Gün geçti ömrü bitti Gökyüzü hala gri siyah…… Ayşe Akdoğan ..
Güldüyse bir çocuk kadifemsi bir dokunuşla dünyaya Bir yaprak yeşilini kaybetmediyse ağaca tutunarak Kuş sesleri eksilmediyse pencere kenarlarında İçimde bir umut, garip bir mutluluk ..
Her seferinde gökyüzüne boyardık yüreğimizi Bir damla su hediye ederdi kuşlar gözlerimize Çocukların yüreğine umut Ağızlarına reçel sürerdik Çiçek yamalı bohçalar düşerdi ak..
Yağmurlu günleri düşünüyorum Pencere kenarlarında Yağmurun ninnisni çocuklara Uç hadi gökyüzü yorgunum, Kanatlan maviliğe Tut yağmurun aellerinden Topla getir tü..
Uçmayı bırakmışlar belli Sokaklarda adım adım yürüyor güvercinler Gizlemişler yüzlerini çocuklardan Analardan , Barış getirmeye söz verdiği babalardan Bekledikleri bir şey yo..
Ödünç kuşlar dolanıyor gökyüzünde Ödünç alıp verdiğim nefesim Gelir mi ki benimle sonsuzluğa Kimseler bilmiyor ödüncüz dünyaya Kurumuş yapraklar, rengi solmuş evler
Açılan gökte yorgun kuşlar Bu sabah göz göze geldiğimiz Ürperen kanatlarıyla mevsim değiştiren Kalbim onda , Unutulmuş soluk yüzlü çocuklar Ellerinde beyaz ..
Bir zeytin dalıyla dünyayı değiştiremesek de hayalini kurmamızı da engelleyemezler ya!.. Özgürce ..