OECD Raporu -Bizim Karnemiz!!!

Bugün “Utandıran Karne” manşetiyle duyurulan haberde, Türkiye nin 57 ülke arasında sözel yetenekte 447 puanla 37.,matematikte 424 puanla 43., fen alanında da 424 puanla 44. sırada olduğu bildiriliyordu.

57 ülkede 15 yaş grubu yirmi milyon öğrenciyi temsilen dörtyüzbin öğrenci ile yapılan araştırmalar için ülkemizde 81 ilde 159 okuldan 4 855 öğrenci ile yapılan bu çalışmada alınan sonuçlar Milli Eğitim Bakanımız tarafından başarı olarak tanımlanmış.

Bu araştırma ile ilgili bazı notlar ise şöyle; Sözel yetenekte 800 puanlık testten 334 ün altında puanlan öğrencilerimizden 700 puanın üzerinde olan ise yok,%12,5 ‘luk bir başarı dikkat çekici.Türk öğrencilerim %10 u matematik alanında en başarısız sonuç olarak kabul edilen 334 puan ve altı sonuç elde etti.Okulların %7,5 ‘çuğunda fen dersine girecek öğretmen yok…

Ülkemizde her yıl eğitime harcanan paranın 9 milyar dolar olduğunu bunun 1 milyar lirasının ÖSS için harcandığını düşündüğümüzde bu yatırımın hiç de verimli olmadığı ortadadır.

O halde sorulması gereken önemli sorular olmalıdır.

Geleneklerinde, toplumsal şifrelerinde eğitime çok önem veren ülkemizde nasıl oluyor da böylesine sonuçlar elde ediliyor?

Acaba bizim öğrencilerimiz zihinsel kapasite olarak diğer ülke öğrencilerinden daha geri de mi?

Acaba bu da diğer ülkelerin üzerimize oynadıkları başka bir oyun mu?
Özgüvenimizi ortadan kaldırarak bizi psikolojik olarak mı bitirmeyi amaçladılar?

Ben sorumluluk alarak ve hatayı üstlenerek , başkasında aramadan, savunma mekanizmaları kullanmadan ele almanın bizi çözüme yaklaştırabileceğini düşünüyorum.

Öncelikle Milli Eğitim sisteminin çok hızla ve tüm tarafların katılımıyla ve mütabakatıyla değerlendirilerek, gerçekçi, yani ülke gerçeklerine uyumlu , işlevsel; çocuklarımızın yaşamlarına katacakları ve zevkle öğrenme isteğiyle içselleştirecekleri bir duruma getirmek konusunda ciddi girişimlerde bulunulmalıdır.

Son yapılan müfredat değişikliği ile olumlu adımlar atılmış olsa da yeterli değildir.Öğrenci merkezli eğitim anlayışının önemsenmesi elbette ki önemli ve değerli bir değişimdir,performans ödevleri ile öğrenciye kazandırılmak istenilen pek çok beceri veliyi yetkinleştiren bir sonuç mu doğurmaktadır? Kağıt üstünde yani, öğretmenin sınıf defterine konun işlendiğini yazmasıyla öğrenilmiş kabul edilen bir sürü konu öğretileceğine , gerçek öğrenmenin sağlanacağı temel konularla ilgili öğrenme hedeflerinin konması yararlı ve yerinde olacaktır.

Çok karmaşık bir sorunun basit çözümleri var aslında ..Ancak neden olduğunu anlayamadığım bir biçimde her şey zorlaşır ,zorlaştırılır ülkemizde…

Söz konusu olan bu ülkenin geleceğini oluşturan gençlerin yetiştirilmesi ve eğitilmesidir.

Çok önemli bir gerçekte şudur , çocuklarımızı ve gençlerimizi yaşama hazırlamıyor olmamızdır ki, bu OECD raporundan daha vahim bir sonuçtur.

Liseden mezun olmuş bir gencin yaşamını kolaylaştıracak ne tür beceriler kazandığını düşünüyoruz…Abartmıyor ve haksızlık etmiyorum İstanbul’un göbeğinde karşıma çıkan yüzlerce belki de binlerce öğrencide gördüklerim , bu satırları bana yazdırtan.

Bir öğretmenin yazdığı istifa dilekçesi şuan gözlerimin önünde, bu sanırım ilköğretim birinci kademe konusu. Bunu o kişinin yetersizliği ya da kapasitesizliği diye düşünemiyeceğim kadar sık yaşadığım bir durum bu..Daha geçen gün eski bir öğrencimle yazışırken burs için bir derneğe mail atacağını ama ne yazacağını bilmediğini söyledi, küçük ip uçları verdim, “hocam nasıl yazayım ,siz yardım edin” dedi…Yardımdan kast edilen “siz yazındı”…Bunca ders ,konu, ayrıntı içinde yaşamda kullanacakları kendilerini sözel ya da yazılı ifade edebilme becerisini kazandıramadığımız milyonlarca öğrencimiz var..

Bu çok kapsamlı ve çok boyutlu bir sorun olmakla beraber, bütün sorunlar gibi çözülmeye mahkum ve çözülmeye değer bir sorundur…

Çözüm kabulle gerçekleşir, eğer bir sorun olduğunu kabul edebilirsek çözüme de yaklaşabiliriz…Ama aklileştirmek sadece bizi rahatsız etmesini engeller, sorunu görmezden gelmiş oluruz…

Çocuklarımız ve gençlerimiz göz ardı edilemeyecek kadar değerli…