Öğlenin tam ortası.

Öğlenin tam ortası keşişleme esiyor ve yağmur bulutlarını alıp götürürken bulutların karası gibi karamsarlık bırakıyor ruhuma…

Yaksam o zehirden dağılır mı beynimden o karalık? 

“Çile bülbülümü”  dinlemeli bu karamsarlığın üstüne  hem de Safiye Ayla ‘dan…

Ne rüzgarmış keşişleme hissettirmiyor kendini ama esiyor işte…

Akşama daha ikindi var.

Kırk ikindi yağmurlarının bulutlarını da alır bu keşişleme…

Ada bak keşişleme! Tuhaf geliyor kim takmış bu ismi?

Sayı kırk, vakit ikindi ve sabaha iki vakit var biri akşam.

Sarı saçlı yaramaz Tünay annesine iş kesiyor.

Kadın çiğ köfte hazırlayacak altı siparişi var. Cebimde şeker yok ki… Ucunda bellek asılı anahtarlığı veriyorum.Sırf çiğ köfte bekleyenlere ulaşsın diye...

Sipariş bu yetişmeli!

 “Amca  bak” sesi ile irkiliyorum.

Belleğin koruma demirini çıkartmış gözlerindeki korkulu bakışlarla bana uzatıyor.

Es keşişleme devam et …

Nasıl olsa yağmur ağacı olan toprağa lazım.

Sahra da ağaç yok ki…

Kimler neleri sipariş etmedi ki…

Koruma demiri de sipariş edilir.

Hem sonra kimler kimleri korumadı ki…

İkindi, akşam, yatsı nasıl geçecek ve sabah gelecek. Bilinmezlikler içinde..

Burçlara bakmalı mı?

Medyumlara sormalı mı?

Geç bir kalem!

Hepsi algı yaratacak keşişlemeden kalan karamsarlık içinde…

 Ve vakit öğlenin tam ortası.