Oğluma Sesleniş!..

İlk göz ağrım, ilk sevincim gibi giriverdin dünyama. Kokunun büyüsüyle anneliği tattırdın bana. Bu kokuyla anneliğin ne olduğunu sen öğrettin bana. Karnın acıktığında kucağımda ağladığında acemiliğimi bana hissettirmeden sen yönlendiriyordun beni.

Henüz bilmiyordum yeni doğan bebeğe nasıl bakılacağını, daha sonraları elim ayağım dolanmadan ikimiz bir bütünün parçası oluverdik…

Ortaklığımız ulu bir duyguydu, sevgi ise ömür boyu. Gurursa başka bir boyuttaydı.

Büyüdün kocaman bir adam oldun, başarılarında sevinç duydum. Sıkıntılı, hüzünlü karamsar anlarının hepsini aldım benim oldu… Sevinçleri, coşkuları tatlı heyecanların hepsini sana bıraktım. Sadece gülen yüzüne, coşkuna, sevincine ortak oldum…

Dayanamazdım o güzel gözlerine bakmaya, güldüğünde  gamzelerinde  açan güllere ortak oldum. Sen benim en iyi arkadaşım oldun. Gururum, sevincim, hüznüm oldun…

Bırakalım bu sözleri şimdi; senin annen olmanın gururunu yaşayayım... Bırak, ben her zaman, her yerde benim oğlum var. Yüzü güleç, kalbi temiz, sevgi çağlayanı bir yürek taşıyor diyeyim…

Evet sen benim oğlumsun, aynayı tuttuğumda iki yürek aynı anda atıyor çünkü….

Anneliğin ne olduğunu sen öğrettin bana!...  Anne olmanın gururunu sen verdin bana….

Ela Ülger