Öğrencilerimden denemeler (3) / Üstinsan- Atılım Kanat

sen;
-üstinsan-
boş kağıtların
baş yapıt olduğu bir şehir
kanalizasyon kapaklarından
boğucu ruhların yağdığı
kapalı düzen bir şehir
karanlık ilke’li,
ünlem işaretlerin
yollarında, kapında,
yastığının altında
sen! 

üstüninsan, üstinsan
gördüğün rüyayı,
bozmaya, bocalamamaya git
çok değişen şehir altında
farklı aksan egemenliği olan
bir şehir. . .
 

uzun kelimelerin
beyinlere yazılamadığı,
avuçlardaki kuruntuları,
kırıntılara çeviren şehir
boğ,
yapış boğazına,
aşk,
yapış dudağına,
acayip gözler,
kırmızı etekli kızların
yeşil şapkalı,
kocaman ağızlı,
küçük dilini dahi yutmuş
erkeklerin
sadece ben diyenlerin
ve seri katillerin olduğu bir şehir
sor!

beni mi buldu, niye, yine?
her gün
sana, bana, ona
beyaz görünen
kısık sesli bulutların
arkasındaki çocuk
mutlu dünyalar 

acımasız şehir
ruh karartısı
aptalinsan dolu
kapat kapılarını
hoşnut tut gönlünü
sev bıyıklı adamları
pürüzsüz bacakları,
öpüşen çılgınları,
ama örtüsü kararan şehir

bırak git. . .

-yeninsan- 

Atılım KANAT