Öğretmen, öğrenci ve öğrenim üzerine

ÖĞRETMEN MARŞI

Alnımızda bilgilerden bir çelenk,
Nura doğru can atan Türk genciyiz.
Yeryüzünde yoktur, olmaz Türk'e denk;
Korku bilmez soyumuz.

Şanlı yurdum, her bucağın şanla dolsun;
Yurdum seni yüceltmeye antlar olsun.


Candan açtık cehle karşı bir savaş,
Ey bu yolda ant içen genç arkadaş!
Öğren, öğret hakkı halka, gürle coş;
Durma durma koş.

Şanlı yurdum, her bucağın şanla dolsun;
Yurdum seni yüceltmeye antlar olsun.

                                                                                                                          İsmail Hikmet ERTAYLAN

Öğretmen marşını ezberlediğimde ilkokuldaydım, onlu yaşlardaydım. Halen var mı bilmiyorum ama o zamanlar ders kitaplarımızın son sayfasında olurdu. Bir gün amcamla birlikte ödevlerimi yaptıktan sonra birlikte okumuştuk ve ben marşı ezberlemiştim. Kim derdi ki bir gün bu ulvi mesleğe tâbi olacağım. O zamanlar ne hikmetse bilgisayar mühendisi olmak isterdim. Çocukluk işte fikri yapımız harikalar diyarında seyrederken neyi çok seviyorsak ona sahip olmayı isterdik. Nitekim fikri yapımda birçok meslek gelgitleri yaşadıktan sonra yine çocukluk yıllarımın muhayyilesini oluşturan “okuma” hevesim ağır bastı ve Türk Dili Ve Edebiyatı fakültesini bitirdim.

Şimdi ne mi yapıyorum?

Aldığım donanımı bir sonraki kuşağa aktarabilmek için bir takım zorlu teferruatları atlamaya çalışıyorum. Mesela formasyon, mesela Kpss, daha fazlası Ales, Yds, mülakat vs. gibi.

Başarılı olacağıma inanıyorum. İnanmak umudu var içimde.

Bu zorlu teferruatları atlamak öğretmen olmak için yeterli mi?

Bence değil…

Evet, malumunuz üzere bir fakülte bitirip körü körüne öğretim yapmayla öğretmen olunmuyor. Bana göre salt bilgiyi öğrenciye dayatarak öğretmen olunmaz. Öğretmen evde aldığımız eğitimi devam ettiren ve kollara ayırandır. Biz toplum içinde takınmamız gereken her davranışı okulda öğreniriz, çocukların insanlarla ilişkileri öğrenişi okulda başlar, öğretmen rehberliğinde.

Peki biz neden öğreniriz, bir öğretmen gözetiminde ve kontrolünde bize neden bilgiler verilir?

Üstad Montaigne der ki:

“Daha iyi ve daha akıllı olmak için öğrenim görürüz.”

(…)

“Öğrenim bence yaşamaya yararlı şeyler arasındadır, ama soyluluk, saygınlık gibi ya da çok çok güzellik, zenginlik ve benzeri üstünlükler gibi.

Şunu da söyler:

“Bize insanlar arasında yaşamak için turnalar ya da karıncalardan fazla görevler, yasalar gerekli değildir aslında. Üstelik tüm bu hayvanlar bilge olmasalar da oldukça düzenli yaşıyorlar.”

İlk iki alıntıdan çıkarılan sonuç öğrenim görmek bizi diğer varlıklardan ayrıcalıklı kılar. Fakat son alıntıda ise öğrenim görmek diğer varlıklardan ayrıcalıklı olmamızı sağlamaz.

Bana göre öğrenim görmek bizi adil bir vicdan sahibi yapıyorsa büyük bir avantajdır.

Üstad Montaigne çıkış noktasını değiştirerek bir de şu soruyu sorar:

“Retorika ve gramer konularında öğrencisinin ne düşündüğünü hangi öğretmen sormuştur?”

Evet, öğrenim dayatılır. Bu, bizim öğretim sistemimizin bel kemiğidir. Yeteneklere bakılmaksızın öğrenci akademik bilgiyi almak zorundadır. Öğrenci bu durumdan oldukça rahatsızdır. Hele ki meslek lisesinde bir mesleği icra etmek amacıyla eğitim gören öğrenci matematik, kimya, fizik vs. dersleri görmek, öğrenmek istemez; haklı olarak. Bu dayatma öğrenciyi olduğu kadar öğretmeni de rahatsız etmelidir. Bu durum üniversitelerde de farklı değildir. Zorunlu dersler amenna da büyük, isim yapmış üniversitelerin dışında çoğu üniversitede seçmeli derslerin adı seçmelidir. Zorunlu seçmeli yahut.

Öğretmenler önemlidir. Hele ki sağlıklı bireyler yetiştirme hususunda lise öğretmenlerinin profili çok önemlidir.

 Öğretmen vardır, hazinedir…

Öğretmen vardır, memurdur…

Öğretmen bazen sadece etten kemikten de olmaz.

Bazen tecrübe bütün öğretmenlerin en iyisidir.

Bazen de zamandır öğretmen, bütün öğrencilerini öldüren.