Öğretmenim

Sevgili Öğretmenlerime;
Taptaze, daha önce tatmadığım duygularla çıktım bu yola.Öğretmen olmanın zevkini, öğrettiğim ilk kelimeyle yaşadım D.bakır Hani' de. Ne kadar güzeldi, birilerine birşeyler öğretmek. Yıllarla birlikte okur-yazar sayısına ilave ettiğim rakamlar. Bu rakamlarla büyüyordum ben de. Sanatların en güzelini icra ediyordum tüm imkansızlıklara rağmen.

Her yol alışımda, üzerimde emeği olan öğretmenlerim gelirdi aklıma. Ne kadar umursamaz bakmışım o zaman yüzlerine. Şimdi farkediyorum. Aslında çoğumuz aynı rolleri oynamışız eğitim-öğretim sürecinde. Bolca ihmal etmişiz onların insani taraflarını. Yetmemiş isimler de takmışız abuk subuk , rencide edici ya da komik...

Toplum da sırtlarına öyle bir yük vurmuş ki, ezilsin de ezilsin. Ulvi insan, kutsal mesleğin iş göreni. En ufak hataları bile gazetelere manşet olmuş. Zamanla toplum içerisindeki saygınlığı alınmış ellerinden. Öğrenci velileri, ilgili olmakla ukala olmayı birbirine katıp işlerine karışır olmuş. Bu da yetmemiş bir kaç yeni yetmenin cep kameralarına, kumpaslarına malzeme olmuş. Geçim sıkıntısı boğazını sıkmaya devam ettikçe, okuma zevkinden vazgeçmiş. Yaşam kalitesini düşürmüş . Tiyatro, sinema, tatil hayal olmuş... Şimdi ben de günah çıkarıyorum bu ayrıntılarla. Geleceğin nasıl geleceğinin mimarı, sevgili öğretmenlerim! Sizlere en az annem ve babam kadar bu günlerimi borçluyum. Hepinizin koskocaman yüreğinize, gönüllerinize sağlık.

ÖĞRETMENLER GÜNÜNÜZ KUTLU OLSUN...