Okuduğunu Anlamak

Lise yıllarından beri düzenli okuyan biri olarak; okuduğunu anlamayı önemsiyordum ama... Yazmaya başladığım 8 Şubat 2011'den bu yana, çok daha önemli hale geldi bu konu benim için.

İki açıdan: Birincisi, artık sadece okumakla yetinmeyip, duygularımı, düşüncelerimi başkalarıyla paylaşıyorum; üstelik kamuoyu önünde.

Deneyim, hedef, beklenti ve amaçlarımı ezici çoğunluğunu hiç tanımadığım insanların oluşturduğu, başlangıçta yabancısı sayılabileceğim bir kitlenin ilgisine, eleştirisine açıyorum.

Onlara derdimi en iyi şekilde ifade etmemin, onlarla sıcak, samimi, içten, kalıcı dostluklar kurmamın; akılcı, gerçekçi, duyarlı, güçlü ilişkiler geliştirmemin yolu; okuduğumu iyi anlamamdan geçiyor.

Yazılanları doğru anlayacağım ki; okurlarıma da güzel, yaralı bilgilerle, farkındıklarını arttıran, kayda değer izlenimler aktarabileyim.

İkincisi, Ben ne yazarsam yazayım; okurumun anladığı kadarım. Herkesi benim gibi düşündüremem. Ki, buna gerek de yok zaten. Her birimiz kendimiz kalalım. Böylesi çok daha güzel çünkü.

Söylediğimin, kafamdakine en yakın şekilde algılanabilmesi için yazıya döktüklerimin, bilgisayar ekranından paylaştıklarımın okuyanca rahatlıkla içselleştirilebilmesi adına; " Bu adamın ne dediğini anlıyorum, dilini çözebiliyorum arkadaş!," diyebilsin diye okurum... Okunurken kolay anlaşılacak, anlam kargaşasından uzak şeyler yazmak zorundayım. Ki, yüzyıllarca yaşayabilsin düşüncelerim...

Okuduğunu anlamak, iki yönlü fayda sağlar. Önce okur mutlu olur. Sonra okurundan sağlıklı geri dönüş alan yazar; büyük bir manevi doyuma, tarifsiz hazlara boğulur. O hazların  keyifi, dünyanın hiçbir tadıyla kıyaslanamaz.Ve bu çift yönlü mutluluk, yepyeni düşünce üretimlerinin önünü açar. Sonsuz bir fikir gelişiminin, zenginliğinin işaretidir, sigortasıdır anlaşılmak.Yeryüzüne indirildiğimiz günden beri bizi kıvrandıran bir arayıştır; başkalarınca anlaşılma ihtiyacı. Ve okuduğunu anlamak, tüm bu acılarjmızı bitirir. Söylediklerimizi hedefe vardırması da cabası. Okuduğunu anlamak, mutlu eder hepimizi.