Okullar açıldı

Okullar açıldı, Çocuklarımız okula devam ediyorlar. Biz anne-babalara da çok iş düşüyor. Çocuk yetiştirmek gerçekten zor…

Anne ve Babalar ödevi ve dersi ceza olarak kullanmamalıdırlar.

Anne-babaların sık düştüğü hatalardan birisi, çocuklarına kızdıkları zaman onlara odalarına ya da masalarına geçip ders çalışmalarını, ödevlerini yapmalarını ya da kitap okumalarını söylemeleridir. Oysaki anne babaların amacı ve temennisi çocuğa okulu sevdirmektir. Ancak çocuk ödev, ders ya da kitabı, yaptığı olumsuz bir davranışın yaptırımı olarak gördüğünde büyük ihtimalle okul ile ilgili etkinlik ve çalışmalardan soğuyacaktır. 

Bir annenin hafta sonu kendisini üzen çocuğuna "yarın okula git de gör gününü" ya da "çabuk odanı git, 30 sayfa kitap okumadan çıkma" demesi kadar; başka bir annenin okula gitmek istemeyen çocuğuna kendisini üzmezse yarın okula göndermeyeceğini söylemesi de yanlıştır. İlk anne okulla ilgili şeyleri ceza olarak kullanmakta, ikinci anne ise okula göndermemeyi ödül olarak kullanmaktadır. Ama ikisinde de aynı sonuç çıkar; çünkü okulu göndermemenin ödül olması demek, okula gitmenin ceza olması ile aynı anlama gelmektedir. 

Ceza – Ödül ve benzeri yaptırımlar çocuk dünyasında olumsuz karşılığı olan uygulamalardır. Anne-babasının uyguladığı yaptırıma itiraz etmese bile hiçbir çocuk, "bu yaptırım benim iyiliğim için" diye düşünmez. Çocuk yaptırıma uysa dahi, o an anne babasına öfkelenmeden edemez. Çünkü o an, yapmak istediği şeyi yapamadığı için engellenmişlik duygusu yaşamaktadır. Hele ki o engellenmişlik duygusuna neden olan şey ders çalışmak ya da kitap okumak zorunda olması ise öfke sadece anne-babaya karşı değil derse, kitaplara, okula, öğretmene karşı da hissediliyor, maalesef.

Anne Babalar olarak, dikkat etmeliyiz. Çocuklar zaten okul ve okul hayatının gereklerini yaşamın önemli ve zorunlu bir parçası olarak yaşıyorlar. Çocuklara bunları sevdirerek yaklaşmalıyız. Ceza ya da yaptırım altında verildiğinde bunların çağrışımları olumsuz olacaktır ve çocuk okula daha da mesefali yaklaşacaktır. 

Çocukların okul hayatında anne ve babaların en çok dikkat etmesi gereken noktalardan birisi de çocuğun öğretmeni ya da öğretmenleri ile iletişim ve işbirliği içinde olmalarıdır. 

Aile, öğretmen ile İletişim halinde olması demek; Çocuk okulda herhangi bir olumlu ya da olumsuz fakat yeni bir durumla karşılaştığında annenin haberdar olması, evde ise okulu etkilemesi olası olan yeni bir durumla karşılaştığında ise öğretmenin haberdar edilmesi demektir. Bunun için ise velilerin belirli sürelerde okulu ziyaret edip öğretmenler ile konuşmaları gerekir.

Ziyaretler okula yeni başlayan çocuklar için ilk etapta sık olabilir ancak eski öğrenciler için çok sık gidilmesine gerek yoktur. Burada önemli olan öğretmen ile veli arasında sıra dışı bir durum olduğunda birbirlerini haberdar edecek diyaloğun gelişmiş olmasıdır. 

Öğretmen ve veli arasındaki sağlıklı iletişiminin yolu öğretmen-veli işbirliğinden geçer. Her iki tarafta öncelikli olanın çocuk olduğunu düşünüp ona göre hareket etmelidirler. 

Velinin öğretmene güvenmesi çocuğun öğretmenine güvenmesi açısından çok önemlidir. Çocuk öğretmeni ile herhangi bir problem yaşadığında anne araya girmemeli ancak sıkıntı yaratan durumu çocuğa fark ettirmeden öğretmeni ile konuşmalıdır.

Veli öğretmenin otoritesini sarsacak söz ve davranışlarda bulunmamalı, öğretmen ile kendisinin bir sıkıntısı olduğunda bunu çocuğu karıştırmadan ya da öğretmen ile ilgili olumsuz düşüncelerini çocuğa belli etmeden öğretmen ile baş başa çözmeye çalışmalıdır.

Özellikle çocuğun davranış ya da sosyalleşme ile ilgili problemlerinde öğretmen-veli işbirliği çok önemlidir.

Çocuklarımız bizim her şeyimiz,geleceğimiz.