Okullar

İşte sabırsızlıkla beklediğimiz gün geldi, okullar açıldı. Bugün okulların 3. günüydü. Ben 5. sınıfa geçtim. Her geçen
yıl daha da olgunlaştığımın farkındayım. Seneye SBS sınavına gireceğim. Yani liseli olmak için gireceğim ilk sınava.
Zaman su gibi akıp gidiyor. Daha iki ay önce denizdeydim. Şimdi Adana'nın sıcağında yanıyorum. Sınıf ilerleyince daha farklı şeyler oluyor. Yeni arkadaşlar ediniyor, yeni bilgiler öğreniyorsun. Eğer iki tane bina varsa diğer bi-
naya geçmenin sevinciyle büyüdüğünü daha iyi anlıyorsun. Yani ben büyüdüm bakın öteki binaya geçtim diyebiliyorsun.

Okulda olunca insan zamanın nasıl geçtiğini anlamıyor. Bir bakmışsın ki lisedesin, bir bakmışsın ki okulu bitirip
meslek sahibi olmuşsun. Sanki zaman tünelindeymiş gibi. Bu hem iyi hem de kötü. Çünkü büyümek güzel bir şey.
Büyüdükçe daha olgunlaşır, daha gelişirsin. Büyüdükçe kendini iyi hissedersin. Ama küçük olmanın da avantajı şu.
Küçük olduğun için yaptığın hata büyük bir şey olsa bile sen çok küçük bir ceza alıyorsun. Ama ben bunu hiçbir za-
man kullanmadım. Neden bilmiyorum ama bunu yapmayı istemedim. Yine de büyüyünce de küçükkende çok güzel
deneyimler yaşıyorsun.

Ben okuldaki her sınıf başkanlığı seçimine katılırım. Hepsinde de bu sefer daha başarılı olup kazanacağımı bu
sefer arkadaşlarımın beni seçeceğine inanırdım. Her zamanda yanılır 47 kişilik sınıfta 2 koca oy alıp çıkardım. Yine öyle oldu. Bugün yapılan başkanlık seçiminde seçileceğimden umutluydum ama 2 oy alıp umutlarımı seneye
bıraktım. Ama belki öğretmen bu başkandan memnun kalmazda beni seçer. Her sene aynı çocuk başkan olur.
Neden bilmiyorum. Çocuk çalışkanım diye geçiniyor ama beni sınavlarda bir türlü geçemiyor. Ona rağmen herkes
ona oy veriyor. Benle arkadaşlıkları da iyi. Onlara bir zararım ziyanım dokunmamıştır. Bazıları ben arkadaşlığa değil o bu görevi yapabileceğine inandığım için ona oy verdim diyor. Benim elim maşalıdır diyorum siz merak etme-
yin derste konuşan olmaz. Bana onun da eli maşalıysa diyorlar. 5 senedir çocuk başkan hala elinin maşalı olmadığını anlayamadılar.Başkan olup milleti tahtaya yazmak için değil kendimi tahtaya yazdırmamak için başkan olmak
istiyorum. Hem derslerde de avantajlı oluyorsun. Genellikle bizde başkanlar en önde oturuyor.

Neyse, ama geçen seneden beri kızgın olduğum bir şey var. Öğretmen geçen sene benden başka takdir alan
öğrencilerin hepsine onur belgesi verdi, bana vermedi. Oysa bende takdir aldım. Hem onur belgesi 2 takdir de çıkarılıp verilmez ki. Öyle olsa abimin 8-9 onur belgesi olurdu. Ben abimin 8'e kadar teşekkür aldığını görmedim. Sonra
sorduğumda da onlar spor faaliyetlerine katılan çocuklarmış, onlara vermişler. Düşününce onların hepsinin yüzme
ve satrançın okul takımında olduğunu anımsadım. Ama ben de basketbol okul takımındaydım. Hem de başarılıydık.
Ama yüzmede olan bir kız 120 kişi içinde samimiyetimle söylüyorum 120. olmuştu. Hatta kız bu yüzden ağlamıştı bile. Neden bilmiyorum ama bize vermediler. Bende sinirlenip zil çalar çalmaz öğretmenin uzattığı eline vurmamış,
birşey söylememiş, kızgın kızgın çıkmıştım. Hala o hırs içimde. Çünkü ileride sınavlarda bunları da dikkate alacaklar. O zaman da belki de ben bir kişi farkıyla kaçıracağım ve o kişide onur belgesi alan arkadaşlarımdan biri olacak.

Çok boğucu hikaye anlattım biliyorum. Ama bunları anlatmak hoşuma gidiyor. Onun için blog yazıyorum zaten.
İşte güzel bir şey. Geçen 2 dönem boyunca deneme sınavları yapıldı. Her sınav sonucunda da anneme sınıf 5.si olduğumu söyledim o da inandı. Sonra gerçeği söylediğimde boynuma sarılarak beni yanaklaımdan öptü. 4 kere
Türkiye'de ilk 8'e girdim.7 kere il 6 kere ilçe 6 kerede okul birincisi oldum. Sınıfımda tüm sınavlarda birinci oldum
ama hedefim Türkiye birincisi olmaktı. Son sınava büyük bir gayretle girdim diğer sınavlarda hiç çalışmamıştım
ama başarılı olmuştum. Bu sınava çalışarak girdim yinede şaka gerçek oldu. Sınıf beşincisi olmuştum. Çok üzüldüm
ve ağladım. Şimdiki hedefim Türkiye 1.liği.

Blogumu okuduğunuz için teşekkür ederim, iyi günler.