Okunmama hayali

Herkes okunmamaktan yakınıyor ya. Benimde çok umurumdaydı. Yanlış anlaşılmasın bayanlar baylar tabii ki umurumda. Ama neme lazım. Benim bir misyonum var. Evet, misyonum: Hiç okunmayan bir yazı yazmak. O yüzden sayfama bakıp okunma sayısında o efsanevi sıfır rakamını görünce kendimden geçiyorum. Havalara zıplıyorum. Yehhu yehhu diye bağırmaya başlıyorum. Çevremdekilerin bu kez delirdi galiba serzenişlerine aldırmıyorum. Çünkü “Hepimiz deli doğuyoruz. Bazıları böyle kalıyor. Samuel Beckett”

O yüzden yaşasın delilik! Sebep ne olursa olsun insan yaşamının bir kesitinde delirmeli. Huuu! Size söylüyorum duydunuz mu? Duydunuzsa duyanlar duymayanlara duyursun. Okunma oranlarına bakıyorum. Aman Allahım! Okumuşlar. Yine okumuşlar. Bunlar deli olmalı.

Delisiniz, evet hepiniz delisiniz, neden okuyorsunuz ha! Benim gibi bir adamın duygularını incitmeye utanmıyor musunuz? Hedef, evet hedeflerim var benim. Bir gün hiç okunmayan bir yazı yazmak. O yüzden beni rahatsız etmeyin. Gidin! Nereye giderseniz gidin. Kafka’nın Şato’suna saklanın ya da ne bileyim Alice gibi tavşan deliğine düşün veya Godot’u bekleyin. Ne yaparsanız yapın ama beni rahat bırakın. Delireceğim yahu. Anlıyor musunuz? Delireceğim. Son kez söylüyorum ilgilenmeyin, okumayın yalvarırım size okumayın. Sonra laf olur söz olur aman ha!