Öldü insan

Doğdu insan,
Kırıla(maya)n kemiklerin sancısıyla.
Önceleri gözleri kördü,
Sonra çok lazımmış gibi
dünyayı gördü.
Emekledi, yürüdü koştu.
Ana kucağından,
Önce taş ocağına,
Sonra;
Yar ocağına düştü.
Dumanı tüttü de tüttü...

Sevdi insan,
Kırıla(maya)n umutlarının yangınıyla
Özledi, dokundu, yandı.
Anladı ki;
Yar Ocağı,
Herşeyden hem daha acı
Hem daha tatlıydı.

Sonra...
Utandı insan
Sevmekten.
Sevmekten utanılır mıydı?
Utandı insan...
Öyle ya!
Herşeyin yasası vardı.
Doğanın yasası,
ve yahut bilmem nenin yasası.
"O olmaz, bunu seveceksin."
dendi.

Ve,

...
Öldü insan,
Birini severken,
Bir başkasıyla uyanarak...

Melike..