Oldum Olası

Yıl 1953 Temmuz 22 de
Açmışım gözlerimi
Amale birliğinde.
Üçüncü çocuk
Üçüncü burukluk
Adı, gülden uyduruk
Kerpiçten ev meskenim
Basmadan urba yenim
Bezden ayakkabı iskarpinim
Annem…canım annem…
Sevgiyi en çok verenim olmuş.

Babamın cebinde yokluk
Yokluğa alışık çocukluk
Alacağım, en çok beş kuruşluk.
Solgun önlükle çalışkanım
Uslulukta başkanım
Arkadaşa feda canım.
Yokuş aşağı karda kaymak
Ağaç tepesinde türkü yakmak
Düğünlerde halay tutmak
Ah ! ne oynamak…ne oynamak
Yine de doyamamak.
Toprak ana halımız
Çamur, oyuncağımız
Yağlı ekmek nazımız
Meğer… zenginliğimiz buymuş.

Büyüdüm kaşla göz arası
Saklanmaktı arkası
Evleniverdim sonrası
Çocuklarımla oldum olası
Anladım ki o günler gibisi yokmuş….

2.3.2008 Gülden Işık