Öldüm...

"Kafamın karmakarışık olduğu bir sürü yıllar geçirdim; öğrendiklerim, öğretilenler, din, töre, alışkanlıklar, aile ilişkileri... Çelişkilerimi çelişkilerden ayıklamak istedim ve gerçekten çok zordu. Ne doğruydu, kim haklıydı, neden, niçin, kime hizmet ediyor, ne olacak derken, hayatı yaşayamayıp ıskaladığımı fark ettim. Beni kendime ilk getiren bir filmdi; Kurtlarla Dans, sonrasında korkunç bir trafik kazası- o güne kadar ince ince işlediğim tüm nakışlar sökülmüştü- sonrasında yıllarca topluma, insanlara, endüstriye, bilgiye hizmet ederken çocuklarım dünyaya gelince sadece onlar için yaşama kararı almak, bu arada işim gereği sürekli gezip dünyayı öğrenmek, dünyadan binlerce insanla muhatap olup o ülkelere dair kafamda soru işaretleri oluşturmak, RTE'yi tanıdıkça Demirel'e saygı duymak, yaşadığımız kin ve nefreti-muhtemelen çocukluğumuzdan gelen- milliyetçilik adı altında başka ırkların üzerine misak-ı milli üzerinden akıtmak, ya da kendi açmazlarımızdan hareketle cinsiyetsiz bir tavır takınacağım diye insanların var oluşlarını yargılamak, İYİ İNSAN olmak adına hatalardan arınıp İNSAN OLAMAMAK, hatta hormonlarımıza bile isyan edip erkek olamamak, hepsi birden KAFAMDAKİ ÖN YARGILARIMDI. Ve bugün için öldüğümü anladım. Bütün bu acılardan, hayal kırıklıklarından, anlamsız peşin hükümlerden, cinsiyetçilikten, her türlü öğrenmiş olduğum kendimi kandırmalarımdan, nihayetinde arındım. Topu, topu yaşayacağımız bir 30 yıl varken saçmaladığımızı düşünüyorum. Ne meclisin kurulması ve ona Deniz Baykal'ın başkanlık etmesi, ne de hükümetin kurulamaması dünyanın sonu değil. Düşünsenize Deniz Gezmiş'in idamına oy kullanırken Demirel sadece 36 yaşındaymış. Nasıl bir sorumluluk bekliyoruz ki politika kariyerinin başındaki Sülo'dan, ki Amerika'da gördüklerini tatbik edebilmek için yerinde duramayan genç ve zeki bir  adamdan bahsediyoruz, tıpkı ilk mezun olduğumuz günlerdeki bizler gibi, hele benim gibi BAŞARAN öğrenciler arasındaysanız, ne kadar umutluyduk hayata dair, ülkemize dair, THY'yi dünyanın en önemli markalardan biri haline getirecektik ve geldi de! Oysa yaşanacak sadece bir yaşamım vardı, bir ölümlük tek bir yaşam. Bu kadar basit bir RUH ve ENERJİDEN bahsediyoruz. Bir kutup ayısı da olabilirdim. Ya da OK atan bir Türk boyu kadını! Ya da gerçekten bir kahraman olabilirdim. Yıllarca gündüz mühendis, geceleri dansçı olan birinden söz ediyoruz. Aslında yaşamım, okuduğum çizgi romanların etkisinde kalmıştı. Evet bugün kesinlikle öldüm..."