Ölmez ağaç öldü

ÖLMEZ AĞAÇ ÖLDÜ

Ben bir zeytin ağacıydım,

sizi besleyendim.

Dalımı kırardınız,

sesimi çıkarmazdım.

Bilirdim ki,

dalım barışa uzatılırdı.

Ben bir zeytin ağacıydım,

size can olandım.

Hırpalar, sallardınız bedenimi,

dert etmezdim.

Bilirdim ki,

benim adım ölmez ağaçtı

Ben bir zeytin ağacıydım,

Soma’daydım.

“Fıtratında iş kazaları” olan

madenlerin üstündeydim.

 İsterdim ki,

 dallarım örtsün madencinin mezarını.

Ben bir zeytin ağacıydım,

Yırca’da yıllarca,

barışa, kardeşliğe kök salandım.

Toprak anayla hemhaldim .

Yarin koynundan çıkarıp attınız,

Kara ölümlerde öldürdünüz beni.

Ruhların komasında,

madencinin Soma’sında,

ölmez ağacın öldüğü ovada,

üç yüz birin yirmi kat daha öldüğü

yerdeyim.

Ben bir zeytin ağacıydım.

Galip UYAR

9 Kasım 2014/İstanbul