Ölüm Hakkında Diyeceklerim Var

             Bazen, düşünmekten beynimin uyuştuğunu hissediyorum. Az iş değil aslında düşünmek, tabii bu biraz da kişinin ne düşündüğüne bağlıdır. Mesela bir ev hanımı akşama ne yemek yapacağını düşünürken, nişanlı bir kız, ne model bir gelinlik giyeceğini düşünmektedir. Peki, ben ne mi düşünüyorum? Bana sorarsanız çok şey, düşünmek için bol vaktim var zira. Kendimi ve durumumu düşünürken, benden daha çaresiz insanları düşünürken buluyorum kendimi ve halime şükrediyorum. Memleketin halini düşünürken, ne olacak bu insanlığın hali diye düşünmeye başlıyorum. Ailemi düşünüyorum, arkadaşlarımı ve çevremdeki insanların ne yaptıklarını düşünüyorum. Ölümü ve ölmeyi düşünürken, ahiretin var olduğunu düşünüyorum. Orada bir düğüm takılıyor boğazıma, tıkanıyorum.

            Ölüm güzel şey olmalı, ama pek çok insan bunu bilmiyor. Ödümüz patlıyor düşüncesini aklımıza getirmekten, adını dahi anmak istemiyoruz. Bence, iyi ki ölümlüyüz, o güzelliği de tadacağız biz faniler.

            Bütün bunları bir yana bırakırsak, intihar ederek kendini öldüren insanlara saygı duyuyorum aslında. Çoğu insan, ölmek isteyip de kendi eliyle yaşamına son veremiyor. İsteğimiz dışında dünyaya geliyor, yaşamaya mecbur bırakılıyoruz ve onlar ise ölüm konusunda tercihlerini yapıyorlar.

            Gene de, yaşama yanı ağır basmalı insanın, acısıyla da tatlısıyla da yaşamak güzel şey. Onca zahmet verip anamıza, madem teşrif ettik dünyaya, ne olursa olsun yaşamaya mecburuz vesselam.

            Sevdiğim dizelerle sonlandırayım yazımı. Ne ölümden korkmak ayıp, ne de düşünmek ölümü…