Ölüm temrinleri-XVII

Anlamını bilirim ürkek bakışların
Ne kolay olur ölümü kuşların..

Gençtim
Delikanlıydım
Merak saldım avcılığa
Bir tüfek aldım.

Dolaşıp dağları, ovaları
Avlandım...

Deli kanlıydım
Eli kanlı oldum..

Bağ çubuklarının altında
Ötüşen keklikleri
Kayalıklarda
Salınan üveyikleri

Söğüt dallarında
Sıralanan sığırcıkları
Samanların altında
Gölgelenen bıldırcınları

Dikine giden tavşanları
Suyan inen bağırtlanları

Hedef seçtim kendime

Kapılmıştım bir kere
Öldürmenin şehvetine...

Nasıl düşer toprağa
Saçma yemiş bir keklik
Nasıl yuvarlanır kayalara
Göğsünden vurulmuş üveyik

Bir ağaçtan nasıl düşer sığırcık

Ölüm parmağımın ucundaydı
Gez, göz ve arpacık...

Bir avcı için bu ölümü izlemek
Tarifi zor olan bir zevk..

Ölümü hisseden
Ürkek bakışlar...

Ne kolay ölürdü
Parmağımın ucunda
Her biri bir mucize olan
Kınalı kuşlar...

Delikanlı sanıyordum kendimi
Oysa kapılıp öldünme içgüdüsüne
Eli kanlı olmuşum..

Aradan yıllar geçti bugün
Kuşlara muhabbet etmiş
Muhabbet kuşlarını
Büyütüp beslemiş
Biri olarak..

Düşünüyorum da
Attığım her kurşunda
Vurulan ben olmuşum aslında..!