Ölümü düşünmek

Düşünce tembeli olmak istiyorum çoğu zaman. Gevşeyip yayılıp kalmak istiyorum anın içinde. Olmuyor.

Kulağıma gelen sesler ise; “ Yeter artık, çok inceliyorsun, ayrıntıya kaçıyorsun! “ şeklinde. Tamam.

Peki ne yazacağım o zaman ben?Hadi anlat bakalım! Yaşama dair yazabilmek için elbette ölümü tatmam gerek. Hem de ne ölüm!

Ölüp ölüp dirilmek… Her seferinde boğazında koca bir düğüm, gözlerin dolu dolu, kalbin güm güm… Dişlerini sıkmaktan çenen ağrımış. Bir de kendine geliyorsun ki; yine nefes almayı unutmuşsun.

Sal gitsin bakalım, nereye kadar.