Ölümümden sonra bir gün yaşamak...

Bu satırları bir arkadaşımın kişisel iletisi olarak görünce aklıma geldi. Aziz Nesin’in Merak adlı şiiri...

İçimde bir merak

Öyle bir merak ki

Ölümümden bir ay sonra

Bir güncük yaşamak

Ve

Dostu düşmanı suçüstü yakalamak.

Neler olurdu acaba? Böyle bir şansımız olsaydı. O bir gün içinde neleri görürdük?

Badem gözlü, sırma saçlı olarak mı anılırdık biz de her göçen gibi, yoksa timsah gözyaşları mı karşılardı bizi!

Ya da kurtuldu mu derlerdi arkamızdan...

Bıraktığımız eserler var mıydı acaba, bizi minnetle anmalarına sebep olan. Yoksa iyi ki... diyenler daha mı çoktu arkamızdan.

Benden sonra tufan diyenler için hiçbir anlamı yok bu merakın biliyorum. Ama ben de merak ederim gerçekten. Çok değil bir ay sonra hemen unutulur muyduk?

Kendi adıma hınzır bir gülümsemeyle yüzümde izlerdim dostu da, düşmanı...

Maskesiz yorumları alırdım tadına vara vara...

Ya da ‘’hay allah beni seviyormuş da şimdi aklına gelmiş’’ der, yine hınzırca gülerdim, harcadığımız zamanın boşa gidişine... Ve sevgiyi hoyratça yok edişimize...Kendi içimizde bile...

Ama şu suçüstü yok mu? Oraya takıldım sadece.

Yüzümde hınzır bir gülümsemeyle...