Ömrün hükümsüzdür

Durma buralarda çocuk!
Durma git dağlara...
Rüzgarların koynunda savrul uçurumlara...
Savrul da yurtsuz kalsın düşlerin... 

Uçurumlar ki;
Her aşkın ölü sularıyla yıkasın seni... 

Dağlara yamanmaktan utanma çocuk!
Hep o dağlarda dağılmadı mı ömürlerimiz...
Ömürlerimiz ve ölülerimize dair öykülerimiz
Hep o dağlarda yazılmadı mı? 

Pas rengi bir ayrılıksın sen çocuk...
Hiç bir militan alnında yakmaz ateşini.
Bu sonsuz acının da hukuku yok.
Aşk dediğin bitirir seni,
Yaşamak buysa vazgeç ömrün hükümsüzdür... 

Ne var ki hep bir paryanın kalbiyle yaşayacaksın... 

Gözlerine güdük bulutlar doluşur çocuk...
Yağmur uzak bir ihtimal.
Ağlasan;
Bir serfin masumiyetiyle yıkanacak kirpiklerin... 

Oysa hüzün de terketti seni...
Çığlığın çorak bir toprağın dili olacak. 

Durma buralarda çocuk!
Sürgünsüz ve yurtsuz bir anarşistsin sen,
Ömrün hükümsüzdür...  

15 / 09 /2010 MERSİN...