Önce ben

İlk cümle itibari ile bencilce gelebilir… Yok hiç de öyle değil... Deneyimle sabittir cümle aleme duyurulur: Efendim niyeyse "önce ben" diyenlere kötü gözle bakılır, yaşadığımız coğrafyada! Niyeyse değil aslında çokta açıktır sebebi, başta da söylediğim gibi “bencil” denilir de ondan.

Önce ben denir miymiş….

Başka insanları düşünmezmiş böyle insanlar…

Hep işine geldiği gibi davranırlarmış…

Çıkarına göre yelken açanlar hep bu türden çıkarmış..mış mış… Diyeee uzar gider bu liste, listeli konuşanlar tarafından... Tabi bu listeli konuşmakta neyin nesidir diyen olursa; onlar da biiiiiiiiiiiiir…. İkiiiiiiiiiiii…..diye maddelere dökmeden, anlatması gerekeni özne, nesne, yüklem kullanmak yerine oks ye çok girmek istemişte onun vakti zamanında böyle şeyler yokmuş özentisi uyandıran yurdum insanıdır.

Biiiiiiiiiiiiiiiiiiiir önce ben demek, önce kendimi besleyeyim ki sevdiklerime sığ değil doyurucu zamanlar sunabileyim demektir.

İkiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii sevdiklerime kendim için istediklerimi isteyebilmem için bu güzellikleri benim önceden deneyimlemem gerekiyor ki güvenilir olsun.

Üüüüüüüüüüç kendimi iyi hissettiğin şekilde yani doğal davranmalıyım ki sevdiklerimde benimleyken rahat olsun.

ÖNCE BENİM CANIM CANLI OLSUN Kİ CANINIZA CAN KATABİLEYİM.