Önce kar yağdı, sonra yaprak

Bugün Ankara'da dolaşırken beyaz karların üzerinde dizi dizi kuru yapraklar serili gördüm. Dün gece aniden bastıran kar heryanı bembeyaz yapmıştı. Acele etmişti, zaman henüz sonbahardı ve daha düşecek çok yaprak vardı. O yapraklar düştüler gün boyu ve karların üzerini örttüler. Hep tersi olurdu, karlar kurumuş yaprakların üzerine yağardı. Bugün önce kar yağdı, sonra yaprak...

Otuz yıldır yaşadığım Ankara’ya kar haber vererek gelirdi. Bir sabah uyandığımızda beyazlamış uzak tepelerinden gelen soğuk havayla irkilirdik. Başka bir sabah yüksek semtlerden gelen arabaların üzerinde gece birikmiş karları görürdük. Sonunda karlı bir sabaha uyanırdık. Bu yıl ilk kar haberi İstanbul’dan geldi, Ankara’ya geliyorum diye ve Ankara’nın heryerini bir gecede beyazlattı.

Çocukluk yıllarımda kar demek kardan adam ve kartopu demekti. Yeniyol İlkokulundayken, aynı cadde üzerindeki İnebolu Lisesinin öğrencileri geçerken yüzlerce çocuk kartopuna tutardık. Aradan 3 yıl geçip, lise öğrencisi olunca bu sefer hedef biz olmuştuk. İnebolu’daki kar nemli olduğu için kartopu sıkı olurdu ve kartopları çarpınca acıtırdı. Kardan adam yapmak da kolay olurdu. Küçük bir kartopunu bahçede yuvarlardım ve hemen kocaman bir top olurdu. Çok ağırlaşır ve kımıldamazdı, orası kardan adamın yeri olurdu. Sonra elimde bir cetvelle şekil vermeye çalışırdım. Daha küçük ikinci topu üzerine oturtur, odun kömüründen gözleri yapardım. Fotoğraflardaki kardan adamlarda burun hep havuçtan olurdu ama benim kardan adamlarımın burnu hiçbir zaman havuç olmadı.

Ankara’da ilk kez kardan adam yapmaya kalktığımda herşey kötü gitmişti. Kar kuru kuru yağdığı için kartopunu yuvarladığımda büyümüyordu, dağılıyordu. Buradaki kar "kalitesiz" için demiştim o gün.

Ankara’nın karlı günlerde en çok fotoğraf çekmeyi seviyorum. Her yer karla kaplıyken güneş çıkıvermişse karlar ışıl ışıl parlıyor. İşte o zaman kar "kaliteli" oluyor.