Önsözlü yumrular

Başlangıçların aslında bitişler olduğu bazı hayatlardan sonra anlaşılır. Yumrudur ya da yumruludur aslında her hayat başlangıcı. Bu yumrulardır, göz yumulduğunda seni beni saklandığın yerden çıkaran ve art arda sobeleyen.

Bilindiğinden değildir hatta bilmecedir ama güzeli de vardır bazı hepsizlerin, bizlerin. Başladığın gün boyun kıldan incedir çünkü boynu zaten eğiktir güzel insanın. Çoğunlukla parmak kaldırmadan biraz evveldir güzel olanın kıymetli oluşu ama parmak havadayken halt edilmiştir ve bir nevi tenezzül suçu işlenmiştir güzelime. Asılı kalıp cevaplanmayı bekler ya, ondan sebep daha da havadardır artık güzelimin güzü.

Saklandığı yerden çıktığında bilirsin güzeli. Hatta bilirsin ki çıktığı yer bile, o benzeri kadar güzeldir. O yüzden hep günlüklere, defter arkalarına ve ajandalara yazarız biz dediğimiz ya da bizim dediğimiz güzellerimizi. Sanki rüzgarın gözleri, haykırarak söylemenin veresiyesi varmışçasına saklarız onlarımızı. Alıp nereye koyacağımızı ya da nerede saklayacağımızı bilmediğimizden sebep açarız yepyeni bir ajanda ve yazmaya başlarız. Ama kimin güzeli daha kumru ya da kimin güzeli daha yumru onu bilende eldeki ajanda olur her seferinde. Çünkü esas güzelleri yazmaya, ajandanın o hep atlanan ilk sayfasından başlanır.