Onu vereceğim eskiciye

Küçüktüm, ufacıktım… Top oynayıp acıkmış mıydım acaba… İp atlayıp yorulmuş mu… Bunca yıl sonra bunu hatırlamak çok zor… Neyse bırakalım hatırlamadıklarımızı bir kenara da biz hatırladıklarımızı anlatalım…

Küçüğüm… Oynuyorum bahçede kardeşimle beraber. Evimizi taşımış annemle babam… Komşumuz Nadir Amca ve Şükriye Teyze ‘ de yardıma gelmişler bize.

Bayanlar içeride… Yerleştirmeye çalışıyorlar eşyaları…

Nadir Amca balkonda yorgunluk atıyor yakmış sigarasını…

O sırada eskici geçiyor caddeden plastik kapkaçakla dolu arabasını itekleyerek ilerliyor…

“Esskiicii... Eskiiiciii geldi hanım.”

Hava sıcak… Demek ki yaz mevsimlerden.

Bir nefes daha çekiyor Nadir Amca sigarasından. Sesleniyor sonra bana.

“ Efendim Nadir Amca.”

“Koş kızım çağır şu eskiciyi.”

“Neden Nadir Amca… Bizim eski bir şeyimiz yok ki ona verecek.”

“Çağır kızım sen… Koş çağır… Şükriye Teyzen eskidi onu vereceğim eskiciye.”

(ALLAH RAHMET EYLESİN NADİR AMCAYI VE ŞÜKRİYE TEYZEYİ)