Onun için “komando” , “PKK’nın bitivereceğine inanan var mı?”

Bu sabah sessizim. Serviste yok gibiyim, işimi yapıyorum. Arkadaşlarım işsizlikten; önce vatan kurtarıyorlar, sonra Bülent Ersoy’u kınıyorlar, sonra dönüp dolanıp, PKK Terörünün dünya versiyonunu anlatıyorlar, susuyorum!

“Gece nasıl operasyon yapıyorlar?” diyor biri. “Nasıl yürüyorlar, gece yürümek her adamın harcı değildir.” diyor öteki. Susuyorum, içimden konuşmak gelmiyor ama cevabını sessizce veriyorum. “Onun için KOMANDO o askerler. Senin benim gibiler, bırak geceyi gündüz bile yürüyemez oralarda.” diyorum. Önümde işim, elimde kalemim. Hem onları cevaplıyorum içimden, hem dinliyorum. Sonrası sömürgeden girip, Çeçenistan’dan çıkıyorlar, İç sesimle cevaplıyorum.

Sabah ilk işim Bir başlık atmak olmuş, sonrasında Müdürümün konuşmasıyla kesilmişti. İşlerime dalmış yazacaklarımı sonraya bırakmıştım.

Başlık şöyleydi: “PKK’nın bitivereceğine inanan var mı?” diye…

Arkadaşlarımda günün yorumunu MAB (Birand yorumluyor) tarzında yorumlara başlayınca benden de yazı yazmak katkısı doğdu.

Ülkenin gündeminde gözlemlediğim 3 sorun bir anda patlak verdi. Biri PKK daha doğrusu Kara harekatı, biri Türban; türban’ın üniversitelerde uygulanması, diğeri İleri saat uygulaması…

Bunların üçünün de bir araya gelmesi tesadüf olabilir diyenlere katılmıyorum. Olay değişik versiyonlarda herkesin dikkatini başka başka yönlere kaydırarak bir noktaya odaklanmış düşüncelerin dağıtılmasıydı…

Şehit kanı ile ödenen bedelin karşılığında sizce PKK bitiverecek mi?

Ben hemen cevaplıyorum. HAYIR!

Daha dün uzlaşmacı bir Başbakanın açıklaması aklımda, ne diyordu; “PKK sorunu savaşmakla değil, uzlaşarak çözümlenecektir” ne oldu da birden harekat başladı. Ya da böyle bir karara neden gerek görüldü?. Hani uluslararası platformda çözümlenmesi gereken bir sorunun böylesi bir harekatla çözüme gidilmesi bizim gerçekten PKK’dan kurtulacağımızı mı gösteriyor? 4-5 km ilerleyen kara ordusu elbette dönecek. Buraları bir anda yıkıp yok etmekle terörün fikrini, savunucularını yok edebilir miyiz? Hadi birde şöyle soralım. Bu zamana kadar PKK’nın staretejik ve lojistik desteğini sağlayan ülkeler, bir anda bundan vaz mı geçecek?. Para’nın en önemli güç olduğu hiçbir zaman göz ardı edilemeyeceğine göre, silahın ticaretini yapan hangi ülke bundan vazgeçer? Çok istediğim halde, inanmak istediğim halde, üzüntülerimle birlikte kısa vadede evet, ama uzun vade de terörün kökünün kazınacağına inanamıyorum. İşsizliğin ve ekonomik istikrarsızlığın her geçen gün kötüye gittiği bir ülke’de, ayrıca Etnik kökenlerin çok olduğu bir ülkede, bunu beklemek bana göre biraz hayal olur. Düz ova'da siyaset yapmak, Kara Harekatı'nın havasına girmek; samimi gelmediği gibi endişelendiriyor. Ülke'de çözümlenmesi gereken onca sorun varken, Dağ'da terör avlamak onu yok etmek, kökünü kazımak deyim gibi kalıyor. Dağdan indirdiğin her pkk'lının önüne onun bir daha dağa gitmeyeceğine, teröre bulaşmayacağına yönelik bir çaba var mı?

Haliyle, dinimize göre şehit olarak uğurladığımız her evladımıza ben üzülmekle kalıyorum. Ciğeri yanan ana’ya, baba’ya eş’e, yavuklu’ya, çocuğa… ümitsizlikle bakıyorum!

Biraz ümitsiz bir vak'a oldu. Ülkemde hangi olaya baksam bu ara ümitsizlik akıyor gözlerimden.