Öpme hiç toprağımı

İçimdeki darlığa bir ömür biçmeliydim
İşte böyle bir anda düşte var ettim seni
Gözlerinde ısınıp kendimden geçmeliydim
İşte böyle bir anda bana yâr ettim seni
Dirildiğin gün öldün yitti gitti esrarın
Zamanı geri almaz beyhudedir ısrarın

Gözyaşımdan oluşan mermerden tabut olsan
Yine de baş ucunda kalbim sana aldırmaz
Tek perdelik zulmünün seyrine bakıp dalsan
Mezardaki toprağım eziyeti kaldırmaz
Yalan kokan zemini hiç sevmedim bilirsin
Nefrete dönüştürüp hiç sövmedim bilirsin

Seni herkes bilirken bende sen artık tufan
Gün ve gecemi bırak serabımda da yoksun
Siyah giymiş rüyaya yastık olacak kafan
Beyaza boyadığın yalanın seni yaksın
Gönül yıkan hallerin bana duvak yoldurmaz
Yolda kalmış olsan da gittiğin bu yol durmaz

Umudun neşesini büyütmüştüm içimde
Münzevi yüreğime maşuk olup buyurdun
Kök salmanı istedim sökülmez bir biçimde
Ben sevgini beklerken ihanetle doyurdun
Özürlere sığınma kader kesmiş bağımı
Hak vaki olduğunda öpme hiç toprağımı

Müjgân Akyüz/MAJ