Ortadoğu’nun kritik hattı: Kahire-Şam,Tathran-Ankara

Mısır’da Hüsnü Mübarek’in devrilmesinden sonra yeni idarenin belirleneceği seçimler bu yıl içinde gerçekleşecek. 

Fakat seçimlerin galibi şimdiden belli gibi görünüyor. Müslüman Kardeşler. 

Bu havadisin hakikatliliğinin derecesi de Uluslararası haber ajanslarının manşetlerin de gizli. 

Bir gazetenin küçük bir puntoyla basmasına rağmen bu zaviyeden bakıldığında bir hayli ehemmiyete bürünen havadis Amerika Birleşik Devletleri’nin daha şimdiden Müslüman Kardeşler ile temas etme gayreti içinde olduğunu bize göstermekte. 

Bu da ülkede gerçekleşecek seçimler neticesi ülke idaresinin başına kimin geleceği konusunda bize ışık tutuyor. 

Ayrıca İngiltere’de sürgünde bulunan Müslüman Kardeşler üyesinin bir süre önce ajanslarda da daimi şekilde gündemde tutulması İran Rejimi ile arasından su sızmayan Suriye Devlet Başkanı Beşşar Esad’a karşı adeta bir şantaj unsuru olarak kullanıldığının da en açık göstergesidir. 

Batı tarafından “Reform yap!” denilerek o “reformlar” neticesi İran’dan uzaklaştırılmaya çalışılan Esad, sürgündeki Müslüman Kardeşler desteklenerek te İran ile Batı arasında bir seçim yapmaya adeta zorlanıyor. 

Suriye’de desteklenen Müslüman Kardeşler’in Mısır’da genel seçimler neticesi iktidara gelmesi beklenen Mısır’da ki Müslüman Kardeşler ile bağlanacak yeni bir Süveyş fonksiyonu görmesi amacını da burada gözden kaçırmamak lazım. 

Böylece Suriye’yi “Ilımlaştırılmış Müslüman Kardeşler’le” ehlileştirecek Amerika Birleşik Devletleri Mısır’daki Mübarek sonrası yanacak bir Müslüman Kardeşler ateşinin üstüne de bir kova su dökmüş olacaktır. 

Hadiseye farklı bir bakış açısıyla baktığımızda tüm bu gelişmeler neticesi bölgede doğacak yalnızlaşmış bir İran profilinin, hiç şüphesiz İsrail ve onun hamisi konumunda ki Amerika Birleşik Devletlerinin en büyük gayesi olduğunu söyleyebiliriz. 

Yalnızlaşmış ve Suriye ile bağlantısı kopan bir İran’ın ise şu an da Suriye vasıtasıyla müdahil olduğu Filistin’de Hamas ve Lübnan’daki Hizbullah ile bağlantısı koparılarak yeni bir 2006 Temmuz vb. senaryoların hayata geçirilmesi engellenmiş olacaktır.(2006 Lübnan Savaşı’nda Suriye-İran-Hizbullah İttikafı oluşturulmuştu) 

Böylece İran’ın bölgede artan etkinliğine darbe vurmakla birlikte, hem İsrail’in hareket sahası daha genişleyecek, hem de İran’ın Suriye vasıtasıyla Arap Devletleri’yle kurmaya çalıştığı bağlantı tümden çökecektir. 

Bu durum ise yalnızlaşan, parçalanmış bu itibarla doğalgaz ve petrol kaynaklarına el konulmuş veya İsrail için kabus olmaktan çıkarılmış bir İran projesinin en hayati noktalarından birisidir. 

Tüm bunlardan sonra İran’ın olası bir Amerikan müdahalesi için müsait bir vaziyete bürüneceğini söylemekte herhalde mübalağa olmayacaktır. 

Tıpkı İran’dan sonra sıranın Türkiye’ye gelebileceği veya son zamanlarda proaktif bir politika izlediği Ortadoğu ile arasına set çekilerek hareketsiz hale getirilen bir Türkiye’nin tasavvur edilebileceği ihtimalinin mübalağa olamayacağı gibi.