Ortaklar Adabelen yolundayım...

Ortaklar Adabelen yolundayım...

Çatısı çökmüş, sıvası dökülmüş, harap olmuş yapılar, kapısında kocaman asma kilit, penceresi sökülmüş, duvarına yazmışlar kırmızı kalemle ölüm evi. Nasıl direltilecek? O Adabelen tepesi ışığı, o yolları, o yılları dile gelse çok heyecanlanıyorum o ışıktan fışkıran binlerce canlı çocuklarını, canlı bitkiler şimdi ne de bekliyordur özlemle yeşermiş, o gün can bulacak, karışacak eski canlılığına. duygulu o tepe, o yol... Ya can suyu verilebilse... İş içinde işin tanıkları o yapılar, üniteler, ve bugün aşağısında kat kat beton yığını ve soluk alınmaz yapısını, nasıl da anlatıyor tanıklık ediyorlar zamana ve iş içinde işe, eğitime... Adabelen'in o yılları eşsiz heyecanı, eşsiz yer beni o tepelere, o hayat veren damara çekiyor...

(N.K.)