Oruç Baba’dan Aforizmalar-1

-Konuşmak bilgili olmanın göstergesi midir, bilinmez; ama susmak bilgelik gerektirir.

*

-Işık hep aydınlanmanın sembolü olarak kabul edilmiştir, karanlık ise cehaletin. O yüzden çoğunlukla ışığı karanlığa yeğleriz. Fakat bazen karanlığa öylesine muhtaç olur ki insan, ”keşke hiç ışık olmasaydı” der. O dinginliği yaşamanın da zevki bir başkadır çünkü.

*

-Seven kadından kork, onun silahları çift taraflı çalışır.

*

-Şiirlere, şarkılara bel bağlamış olan o kadar çok insan var ki; adeta yaşamı şarkılaştırmışlar, şiirleştirmişler. Kaderleri şiirle, şarkıyla yazılmış gibi. Doğrusu bu insanların kelimeler ve nağmeler kaybolduğunda ne yapacaklarını görmek isterdim.

*

-Sevdiklerimize, dostlarımıza sarılırız. Niye? Onlar da bize sarılsınlar diye mi? Belki sarılınmaya ihtiyacımız var, s arılmadan daha fazla…

*

-Her şeye yeniden başlamak isteyen insanlara şaşarım. Çünkü bu mümkün değil. Yapabileceğimiz tek şey, eskiyi devam ettirmektir.

*

-Ellerimin ne kadar soğuk olduğunu söylediğinde onun beni benim de onu sevmediğimi anladım. Çünkü eğer ortada bir kusur varsa; yanmayan ateş kadar, ateşi yakamayan da kusurludur.

*

-Beni tanımalarından korkuyorum, çünkü o kadar çok utanılacak tarafım var ki… ”Sonuçta ne de olsa insanım” diyerek mazeret üretiyorum. Bu da bir kusur değil mi?

*

-Sevdiğimde bazen pişman oldum; sevmediğimde ise hep!

*

-Mutluluğu kilo ve metre ile satsalardı. Kaç kilo ya da kaç metre alırdınız? Ben santimetre ve gram olarak rica etsem!

*

-Şairleri pek sevmem, şiirleri eh işte. Kıskançlığım mı beni böyle konuşturuyor?

*

-Zeki insanlardan korkun. Büyük felaketlere yol açanların yüzde doksandokuzu geri ya da normal zekalı insanlar değildi.

*

-Başkalarının söylediklerini kulakardı edenler, kendi söylediklerinin baştacı edilmesini ummasınlar.

*

-Kendinden nefret ettirmek istiyorsan başkalarına dertlerini anlatabilirsin.

*

-Hoşgörülü insan var mı? Sanmam. Olsa olsa “gibi davranan” vardır.

*

-Kızgın insan bozuk terazi gibidir. Bazen eksiktir, bazen fazladır.

*

-“Korkularınla yüzleş” diyorlar. Diyenlerden başlayayım mı?

*

-Nefret kötü bir şeymiş, sevgi iyi. Hadi canım, aslında ikisi de insanlarda sıkca görülen birer heyecan çeşidinden başka bir şey değil. Her şeye bir değer yükleme alışkanlığımızdan ne zaman vazgeçeceğiz?

*

-Çelişkiye düşmekten korkuyorsan, hiç konuşmaman gerekir. Hatadan çekiniyorsan da hiçbir şey yapmaman. O zaman da hiç konuşmayan ve hiçbir şey yapmayanları en mükemmel insanlar olarak kabul etmemiz gerekmez mi?

*

-Üzülme benden gizlediklerinin sana ait olmadıklarını zaten biliyorum. Çünkü benim için sen, benim bildiğim kadarsın.

*

-Bulunduğun toplulukta su gibi ol. Çünkü su; bardakta başka şekildedir, sürahide başka, fincanda başka.