Öteki Anadolu

/kendi mi ekmişti kendi dölünü

neye göreydi bu dünyanın hükmü/

içindeki uzakta

çocuk oyunlarındayken bakışı

başı bozuk seyrin sesinin buyrukları

sımsıkı sarmaladı ferâceyi başına

aşk bilmeden yüreği

avazında yankılandı kadın oldu bedeni

bozulmuştu, çocuk nefesindeki ney'in huzuru

zamanın duldasında

büyütürken elinde öfke zincirini sabırla

dipsiz, derin kuyuya iniyordu durma

sırtından sopası, karnından sıpası

hiç eksik olmadı

aldıkça kucağına kızgiller familyasını

soy dölünü yürütmeyen, parazit oldu adı

yerçekimsiz kuş yüreği

kanlı gözleri eşikten fırladı

elinde kalan bakiye kapı dışarısı

yol bilmez, iz bilmez

başka dünya tanımaz / nere gider

gelin olur çıkarsın, kefen giyer dönersin

demişti, ismini bilmeyen babası

geceye batmışlığıyla sürünürken

aydınlık, artık ulaşılmazdı

delişmen fikri içte harlandı

sözsüz, sessiz yaktı kınayı

bundan böyle vardı bir yapacağı

çekmeyecekti onlar da aynı kaderi

aç susuz bekledi bekledi bekledi

iki kolu, dört yavrusuna sımsıkı sarılı

bütün karanlıkları ışımış gülen yüzüyle

nice sonra, Fırat’ın sularında

buldu onu köyün çobanı

manzara tanıdıktı yabanda

yalnızca oy zamanı sayılan

öteki Anadolu'ydu burası

26 Ekim 2009

Hâdiye Kaptan

Güzel Sanatlara tutkulu, Türk sanat müziği hayranı, deniz ve İstanbul âşığı şiiryazar bir fâni....