Özledim

Şimdi yazdım dostlarım.

Özledim..

Mum ışığında kitap okumayı, ders çalışmayı
Dostluğun candan ve samimi olan yılları
Selam vermeden geçmeyen komşuları
Karşılıksız iyilik yapılan geçmişi özledim

Mahallede eskilere naylon diye bağıran satıcıları
El arabasıyla muhallebi satanların yolunu beklemeyi
Açık havada annem babamla sinema izlemeyi
Bayramda Lunaparka gidip eğlenmeyi özledim

Uçurtma yapıp arkadaşlarla uçurmayı
Misketlerle oyun oynamayı, gülmeyi
Bozalar diye gece bağıran seyyar satıcıları
Omuzlarda yoğurt satan amcaları özledim

Helvacılar vardı, macun satanlar, pamuk şekerler
Sütçüler güğümlerle süt satar, onların sütüyle büyürdük.
Adile Naşit, Ergün Uçucu izlemeden yatağımıza yatmazdık
Tv geldiğinde saat 1 ile 2 arası renkli yayınmış diye sevinirdik

Yoruldum artık, yıllar yordu beni yıprattı dostlarım
Neşeyi, eğlenceyi unuttuk, teknoloji ile çağ atladık ya..
Tv ile Bilgisayar ile vakit geçirip eski güzelliği tarihe gömdük.
Postacının yolunu bekler, postacı abi bize de mektup var mı? derdik..

Düşünüyorum da acaba modernleşiyoruz derken insanlığımı unuttuk?
Hani komşusu aç iken biz tok yatmayacaktık? hani selamsız geçmeyecektik?
Birimizin başı ağrısa koşardık. Görmesek ne oldu acaba? diye kapısını çalar sorardık.
Yeni nesil yetiştikçe benliğimizi, eskiyi, gerçek komşuluğu, insanlığı tarihe gömdük...

Ahmet İdiz......