- Kategori
- Şiir
Özlemim
Doğduğum özlediğim evimiz
Yüreğim Ellerimin Arasındaydı
Ben çocukluğumun evi olan dut ağacımı da istiyorum
ama onu da bir sel almış götürmüş.
Çam ağacı seni de yitirirsem
çocukluğumun tüm ağaçlarını yitireceğim,
Seni korumak kollamak andımdaki ödevim ama
andımı da bulamıyorum.
Dün gökleri örten meşe ağaçlarının altından geçtim,
Çamlar, gürgenler ve o köknar ağaçları bana hep el salladı,
Bulutlar Yaralı Göz'ü ne de güzel kuşatmıştı
eğildim elinden tuttum, çiçeklerin rengârenk
Sevgimi, gönlümü, çocukluğumu, aşkımı bir bir serptim altlarına ağaçların
yüreğim Karadeniz'de kaldı...
Müyesser Saka