Özlerim seni her anneler gününde...

Hüzün ve sen.
Ayrılmaz ikiliydin sanki.
Bakışların solgun ve durgundu.
Sen hayata yetmeye çalışırken,
Yetemeden gittin bu dünyadan.
Sarı renk, hatırlatır nedense seni bana
Sarı gelin türküsü, sızlatır yüreğimi
Söylerken ağlarım,
Aklıma gelir hayalin, sarı saçların...

***

Gitmez gözümden son halin,
Çınlar kulaklarımda son sözlerin
‘Kurabiye yaptım, beraber yiyelim’
Bilirdin, severdim kurabiyeyi.
Sen, ne yapsan yerdim ya,
Çayının tadı da, yemeğinin tadı da bir başkaydı.
Sana gelir gelmez, açardım hemen dolabın kapağını.
Bak şimdi, kuzumun sözleri çınladı kulaklarımda.
'Tam takır, kuru bakır teyze' deyişi geldi aklıma.
Burkulurdu yüreğim, birşey olmayınca dolapta.
Bilirdim dolap kapağında beklerdi zeytin ezmem beni.
Son kullanma tarihi geçene kadar tutardın orada.
Geldiğimde göreyim ve sevineyim diye.
Hafta sonu beni beklerdin.
Atmazdın belki yerim diye.
Seni hatırlatan şeylerin hiçbiri, tat vermiyor artık bana.

***
Hatırladın mı bende unuttuğun bir hırkan vardı.
Açık mavi hırkan.
Her seferinde unutmadan bırakayım dediğim,
Nedense her seferinde unuttuğum.
Saklanırken rafında şimdi hırkan,
Sana duyduğum her özlemde,
İçime çektiğim kokun.
Bir tek bende kalan,
Sen kokan, seni hatırlatan.
Kokusu uçup gitmesin diye,
Üzerime hiç giymediğim.
Sen kokan, senssizliği hatırlatan
Senden bana son kalan.

***

Şimdi yazarken, senin için bir kaç satır.
Süzülür yaşlar gözümden sessizce,
Çığlıklar ve hıçkırıklar,
Bıraktı artık yerini kalp ağrılarına.
Kahrolurum şimdi, her Anneler gününde.
Başkaydı önceden, Anneler günü.
Bir başka olurdu o gün doğan güneş.
Bir başka atardı kalbim.
Sen demekti, Anneler günü.
Sana hediye alabilmek demekti.
En güzeli senin hediyen olmalıydı.
Herkes bilirdi ki sen başkaydın.
Küsmezdi kimse bana.
Senden başkasında, kalamazdım bilirlerdi.
Gidecek kapım olmasa da artık,
Dayanmaya çalışırım, her Anneler günü.
Ne aldığım hediyeler,
Ne de anneler günü,
Tat vermese de artık bana,

Anneler günün, kutlu olsun abla...

Sevgilerimle...