Pamuk prensesi öpmek

Yeşil..

Bir su yamacında unuttu beni.

Suçsuz ve adeta yeni kan damlamış kar..

Ya da vişne rengi bir yalan kadar ekşi..

Sonrasıysa ak karanlıkta derin bir uyku..

*

Zaman şimdi beni buzlarımdan çözerken

Sormam gereken şeyler var ona..

Bir yıldız kayması kadar hızlı ve acı

Kalbimde yoğunlaşan bu aşk dolu tortu ne?

Zihnimdeki bütün boşluklar neden?

Neden hala hep o donma öncesi?

Neden her şey hiç yaşamamış gibi?.

Yoksa bir hiç miydi o kadar kişi?

*

Yeşil..

Neden yeniden hatırladı beni?

Sonra o sayıların gizemi...

*

Yeşil, ıslak bir kaygı kadar yakın bana..

En son hafızamda kalan

Onun o buğulu ve güven veren gözleri,

Bir de beni o kadar çok istemesi..

***

Bahadır Özdemir