Pamukçu kız

Nasırlıydı parmakları.
Ve avuçları kınalı.
Çıkardı kozasından
ilk ellediği pamuğu.
Uzattı güneşe duğru, edalı.

Yeni yükseliyordu güneş.
Uzak, mor tepelerin ardından.
Kızıl renk vurdu
gözlerinin karasına.
Ya bereket, ya bismillah diyerek
Usulca koydu torbasına.

Çocukluğunu yitirmişti
bu tarlalarda.
Tanıdığı diğer çocuklar gibi.
Aldırmıyordu yılların gidişine.
Başı önünde,
vücudu uyumlu,
daldı gitti işine.

İki doğum yapmıştı anası.
tarlaların yanıbaşında.
Azmakların kıyısında.
İki kız.
İki ırgat daha kazandım demişti babası,
arsız.

Şöyle bir durdu.
Gözleri daldı uzaklara.
Vücudu dikleşti.
Yavuklusu askerdi,
özlüyormuydu neydi.
Kulaklarında çınladı
Dayıbaşının sesi.
Hadi kızım,
Değil gönül yarası,
ekmek parası bu,
ekmek parası.

Güneş dikilmişti tepeye.
Su istedi yaşlı sucudan.
Naylon bardaktaki
buzlu suyun serinliği
sararken bedenini,
birazını çaldı yüzüne.
Süzülürken
su damlacıkları yüzünden
Elleri uzandı pamuklara
bu kez biraz ağırdan.
Dah ilk gündü.
Sızlıyordu parmak uçları
ve yüreği kahırdan.