Panço 2

İş arkadaşlarımdan Can ile doksan beş yılının Mayıs ayında bizim memlekete gitmiştik. Kurban Bayramı'ydı. Hem ziyaret hem de tatil gibi olmuştu.

Babam, sürekli Panço'yu konuşturuyor. Can da habire babamı teşvik ediyordu. Bayram sabahı erkenden uyandık, yanımızda Panço da olduğu halde doğru bayram namazına. Biz hemen hocamız sevgili Arif amcayı dinlemeye koyulmuşken; birden Arif amca "Atın dışarı, atın dışarı" diye bağırmaya başyayınca başımızı kapıya doğru çevirdik. Bir de ne göreyim; biz camiden içeri girince Panço da hızını alamayıp arkamızdan camiye dalmış. Ben hemen fırlayıp Panço'yu dışarı çıkardım ve içeri girmemesi için sıkı sıkı tembihledim, biraz da kızdım.

Namaz ve bayramlaşmalar bitmiş eve dönmüştük. Can kahvaltı sırasında babama takılıp duruyor. Sürekli Panço'nun camiye girmesinin neden sonuç ilişkilerini anlatmasını istiyordu. Babam ise pek istekli cevaplar vermeden, kahvaltıyı ilk bitiren olarak dışarıya çıktı. Biz de kahvaltılarımız bitirip dışarı çıktık. Babam, avludaki oturağın üzerinde oturuyordu.

Panço ise Mayıs ayının daha ilk sıcaklarında havlu atmış bir şekilde oturağın altında yatıyor. Ağızı açık derin derin soluklanıyordu. Gözlerinde ise bir şımarıklık, bir parlaklıtık vardı. Can ve benim çağırmalarımıza aldırmaksızın etrafta daha ilginç şeyler arıyordu.

Can, "Amca, nediyor bu Panço yahu bir anlatsana" deyince, babam parlarcasına başladı sözlerine.

"Panço, sizlere darımış da ondan dolayı yanınıza gelmiyor".

"Yahu neden darılmış ki biz ne yapmışız ki amca?"

"Arif hoca, oğlanı camiden atmış. Siz de çocuğa sahip çıkmamışsınız. Panço, sabah hepimizden önce kalmış, abdestini almış, sizinle de camiye gitmiş. Can abi de gelmiş, ben kapı ağzında temiz bir yerde namazımızı kılar, bayramlaşır, sonrada çevreyi ben onlara gezdiririm diye düşünmüş. Böyle olunca da doğal olarak sizlere darılmış"

"Peki amca biz bir hata yaptık tamam da kendimizi nasıl affettireceğiz. Babam, Panço "Onlar (Can ve beni kastederek) gelip geçici, bu evde baki olan benim" diyor, dedi.

Ne yaptıksa o bayram boyunca Panço bizleri affetmediği gibi hiç de ilgilenmemişti.