Pandemide Umut

İnsanı yaşama bağlayan en önemli güçtür umut...Yarını düşleriz, içimiz sıcacık duygularla dolarak...Genç yaşlar daha bir umut dolu oluyor sanki, ne de olsa önümüzde yaşanacak çook sene var. Hayaller capcanlı, henüz kırılıp dökülmemişler. Bazılarımızın yaşı ilerledikçe beklentileri, umutları eski güçlerini kaybedebiliyor. Yollarını umutla aydınlatmaya devam edenler ise kolay kolay yaşlanmıyorlar...Ne de olsa pozitif bir bakış açısının insan hayatındaki değeri tartışılmaz. 

 

"Umut, istemek, istekleri gerçekleştirmek için yeni yollar bulmak ve vaz geçmemektir", der Erich Fromm. Pozitif Psikoloji'de de umudun rolü büyüktür. Hayat mücadelesini sürdürebilmemizde önemli bir beceridir umut edebilmek...Zorluklara, kayıplara rağmen, kalkıp silkinip yolda ilerlemek...

 

Şu son sene pandeminin yaşamımıza birçok olumsuz etkisi oldu. Arkadaşlarımızla rahatça sosyalleşebilmek, bir sinemaya, konsere gidebilmek gibi basit özgürlüklerimiz elimizden alındı. Sürekli ileri bir tarihe atılan "normalleşme" umudu yerini depresyona bırakmamalı... Bu zor zamanda kendimizi besleyecek yeni yollar bulabilmemiz önemli...Sergi gezmeye hasret kalan ben, online sanat kurslarıyla mutlu oluyorum. Spor salonuna üyeliğimi dondurup, açık havada yürüyüşlerle fit kalmaya çalışıyorum. Mezzo'da, TRT2'de konserler izliyorum...Herkes kendi zevkine göre değişik aktivitelerle kendini besleyebilir, bu zor dönemi daha yaşanılası kılabilir. Ben ümitle bekliyorum, o güzel "normal" günlerin yakında geleceğine inanıyorum. Bazı günler moraller bozulsa da unutmayalım, yarın yeni bir gün ve yepyeni umutlarla geliyor...