Panik

İçinden çıkılması mümkün görünmeyen anların tepkisidir panik. Durağan seyreden yaşamın baştan ayağa titreyişi hareketlenişidir panik. Korku içine sığdırılmış feryat ve figanın gönül kafesindeki çığlık çığlığa yankısıdır. Bir çığın, ne zaman düşeceği veya bir depremin hangi zaman diliminde baş göstereceğinin bilinmediği gibi , paniğin de ne vakit ortaya çıkacağı anlaşılamaz.

Kader sahnesinin olağan üstü provalarındandır. İnsanın içinde ki sonsuza kadar yaşama arzusunun, hiç bitmezmiş gibi duran dünyasının karşısına bir anda çıkıveren bir öcüdür panik. Dokuzbin metre yükseklikte uçan bir uçağın yolcularının, kaptandan işittikleri 'motorlarımız durdu ' sözcüklerinin sonrasıdır panik. Dokuzbin metre ile son bir metre arasında yaşananların bir hayat olduğu kesittir panik. Peki neden değildir, aklın başına geldiği 18 li yaşlarla ömrün son demleri 70 li yaşların arasında geçen sürenin ismi panik. Birinin çıkıp ta bize motorlarımız durdu mu demesi gerekir panik üretmek için. Ne farkı var , dokuzbin metre ile bir metrenin ve onsekiz yaş ile yetmiş yaş arasının?

Göreceli olan şu zaman kavramı bir insan ömrünü nasıl oluyor da bize ölümsüzmüş gibi gösterebiliyor? Sallanan uçakta ateist olmaz. Peki şu dünya hiç sallanmıyor mu veya ömür sonsuz mu beden için? Serzenişim, uçağın düşüş anında gösterilen heyecan ve çabalama dakikalarının şu hayatımızda neden yaşama geçirmediğimizdir. Krallar gibi salına salına , göğsümüzü gere gere dolaşırken , malımızla mülkümüzle, şan ve şöhretimizle övünerek dolaşırken düşmekte olan uçağı düşünmeyişimizdir.

Evet evet ömür uçağıda düşüyor … Yıllar mı var dersiniz... O zaman dedenizle veya ninenizle bir sohbet edin ve onlara; şu dünyadan ne anladıklarını sorun. Ben sordum .

'Geldi geçti ömrüm benim sanki bir yel esmiş gibi,

Hele bana şöyle geldi bir göz açıp yummuş gibi .

İş bu söze hak tanıktır bu can bu tene konuktur.

Bir gün olur uçar gider kafesten kuş uçmuş gibi…'

Dediler bana Aşık Yunus'un dilinden….