Tüyleriniz neden diken diken...

Tüyleriniz neden diken diken olur, hiç düşündünüz mü ? Ya da gözünüzün seğirdiği oldu mu hiç ? İçinizde ama sizin dışınızda gelişen bu hareketlenmeler nedir neyin nesidir ? Çok zorladım kendimi ama isteyerek seğirtemedim gözlerimi, diken diken eyleyemedim tüylerimi. Sanki içimde bir yerlerde, şarkılara konu olmuş, bana benden yakın benden yabancı biri var. Kutuplar gibi buz tutmuş kabuklaşmış gönlümün arka yakasında yaşayan masum biri var. Kalabalıklarla uğraşmaktan korkan, yalan dünyadan kaçıp kalbin en dibini liman tutmuş biri . Bazen sıkılıyor, üzülüp büzülüyor dünya oyunlarından . Çığlık atıyor, aldanma diye görünene. Buzlar var, kabuklar var, değerler şartlanmalar var. Kim duyar seni biçare gönlüm? Kim işitir ağlamaklı sesini? Bazen incelince buz tabakaların, zar gibi olunca kabuğun, belki o zaman diken diken olur tüylerin, nemlenir gözlerin. Sen ağlamıyorsun, sen de hüşudan eser yok. O anda tek yaptığın egolarının hırçın isteklerine bir kerecik olsun dur demen. O zaman aşkın dumanı tüter, gönül geminin bacasından sıyrılarak gök yüzüne doğru. Kaşın gözün seğirir bu alışılmadık duruma . Kimi deprasyon der, kimi psikolojik. Aşktır bu dostum aşktır. Ademin, içinde binlerce yıldır taşıyıp, sana miras bıraktığı, sandık sandık içinde, anahtarı kalbinde olan aşktır. Bende aşk mı kaldı diyorsan, kertenkeleyi örnek al kendine. O , kopan yok olan kuyruğunu çıkarıyor yeniden. Sen ki eşrefi mahluksun. Çıkar aşkın en samimisini, en içtenini gönül gömleğinin cebinden. Durmasın tüylerin uyur gibi teninde, senden ayrı çırpan kalbin, vücudunun gerçek dili olsun…