Papatyam gibisin beyaz ve ince...

Tangolar, tangolar, tangolar...  Annemin ev işlerini yaparken söylediği tangolar, annemle babamın düğünlerde veya özel günlerde en çok sevdikleri tangolarla dans etmeleri, bilhassa güneşli günlerde mahallenin evlerinin pencerelerinden yükselen ortak müzik tangolar...

Eskiden öyle radyo kanalları yüzlerce değildi, onun için sabahleyin evlerin pencerelerinden işitilen müzik de ortaktı.  Sakın bu yazılar düzmece gibi gelmesin.  1955  ler ve de öncesi, tüm mahallelerde bir ortak ruh vardı.  Hastası, ölüsü, doğumu, düğünü olanla hep beraberlik vardı.  Kimse burnu havada gezmezdi.  En üst bir memur bile, önce selamı kendisi verirdi.

Bayramlarda, Kandillerde tatlılar, lokmalar tabak dolusu komşulara dağıtılırdı.  Komşulardan birisi terzi ise, ki annemin elinden bu işler gelirdi, o dikişe oturur, mahallenin çocuklarının giysilerini provasız bayrama hazırlardı.  Herkes en uygun elbiseyi veya çocuk pantolonunu getirir,  el dikişlerine de yardımcı olurdu.  Diğer anneler ise bu iş bölümü yaz tatillerine geliyorsa, yemekleri yapar çocuklara göz kulak olurlardı.  Bizim çocukluğumuzda böyleydi, komşuluklar.

Tüm evler müstakil avlular içinde yapılardı.  Her ev arasında, bir ev yapılacak kadar, sınır vardı. Bahçelerde, çeşitli meyve ağaçları, hemen her evde üzümler, asmalardan salkım, salkım sarkardı.  Komşular meyvelerini, yetiştirdikleri sebzelerini, birbirleriyle, tıpkı tangoları paylaştığı gibi, paylaşırlardı.

Annemin sesi çok güzeldi, zaten aile müziği ve güzel sanatları sevenlerle dolu...  Ama öyle profesyonel pek yok...  En çok  'Papatyam Gibi Beyaz ve İnce ' tangosunu severdi.  Ama nihavent, hicaz, türkü, sevmez miydi?  Elbette, severdi de, söylerdi de...  Annemin sevdiği tangolar, türküler, nihaventler, onları her işittiğimde, hepsi maziden esintiler...