- Kategori
- Şiir
Para para para, mesnevisi

“Sesini değil, sözünü yükseltmeli insan; çünkü gök gürültüleri değil, yağmurlardır yaprakları yaşatan...” Resim internetten
Yıllarca bir lokma bir hırka yaşamış fukara
Cebinde bir metelik yokken çıkmış sokağa
Heyhat, bir zamanlar kırk paralık adam bile
Nasıl bulduysa yolu yordamı çekmiyor çile
Tutturmuşlar haksızca habire para para para
Kim paraları kasayla götürmüş ki mezara
Para ne ki, birikmiş haksız milyonlar dizi dizi
Ne kadar uğraşsan silsen de, çıkmaz elinin kiri
Para para para demişse bir zamanlar Napolyon
Sana ne be adam sen niye şimdi peşine takılyon
Oturmuş sayıyorsun maharetmiş gibi kuruşu
Behey gafil “Bu ne perhiz bu ne lahana turşusu.”
Ne derlerse desinler insan her söze kanmaz
Para her kapıyı açar deseler bile asla inanmaz
Şair her zaman demiş “Cep delik cepken delik.”
Çalış çabala uğraş didin “Kevgir misin be kardeşlik.”
Garibi can şimdi para oldu hasbel kader baş
Al sana “Hamistaş hamistaş eli kuru kıçı yaş.”
İst. Validebağ Şahin Özşahin
Not: Hamistaş= 15