Pastama mektuplarım 3

Pastaaammmmmmm!

Buruk bir mutluluk var içimde. Biliyordum pastam sevgimizin kazanacağını biliyordum. Blöf yapmadım sadece gerçekten vazgeçtim pastam. Ona bıraktım bizi. Ve biz kazandık :)

İnanmak istiyorum gerçekten düzeleceğine. Sanki gerçekten farkına vardı bu sefer. Gerçi her sefer gaza geliyor sonra kendi bildiği gibi kırıp döküyor. Bu sebepten güvenemiyorum pastam. Sence düzelir mi?

Neyse artık zamana bıraktık. Düzelmezse beni kaybedecek. İlk defa bu sefer uzun zaman düşündüm ve kendimden emin oldum. Ben onun suçladığı gibi değilim. Suçlu değilim pastam emin oldum kendimden ondan sonra savundum kendimi sonuna kadar.

Şimdi onu bekliyor hayat. Anlatacak çok şey var da pastam, işin özü ben emin değilim. O yüzden bekliyorum hep yaptığım gibi. Acıdım kendime birden.

Neyse işte şimdi çok sahte gelen bir şeyler yaşıyoruz. Eskisi gibi olacağız güya. Hiç de samimice değil bence. Alıştım bir kere. Şimdi tüm incelikler yapmacık ve samimiyetsiz; çünkü geçici... O sadece yapması gerektiği görevi yerine getirip ben üstüme düşeni yaptım deyip geri çekilecek. Neyse pastam seviyorum seni... :)

Pastan.