Patasana

"Bunun ne kadar korkunç bir şey olduğunu bilir misin? Yüreğimin yap dediğini, aklım yapma der. Aklımın soylu bulduğu, yüreğimce dalkavukluktur; yüreğimin doğru bulduğuysa aklımca suç. Bir yanım bahar rüzgarı gibi uçarı, tez canlıdır, öteki yanım kış soğuğu gibi katı, ağır kanlıdır. Bir yanım içimden gelen seslere kulak verir, öteki yanım, öğrendiklerime, bildiklerime.
Ben yıllarca bedenimde aynı yöne bakıp farklı şeyler gören iki insan taşıdım, iki insanın isteklerini aynı anda yerine getirmeye çalıştım. İşin kötüsü ne tümüyle biri, ne de öteki olabildim. İkisi arasında bocalayıp durdum..."

Az önce okuduğunuz satırlar Patasana adlı kitaptan, okurken altını çizmişim!!! Demek ki bu satırlarda duraksamışım, kitabın cümleleri içinde kaybolurken, burada tekrar başa dönüp okumuşum!! Belki siz de yapıyorsunuzdur? Kitap okurken bazı satırların altını çiziyorsunuzdur.

Soruyorum şimdi, hiç Patasana gibi hissettiniz mi?
Ya da şu anda, "ah işte tam ben" gibi bir düşünce geçirdiniz mi aklınızdan?
Zor değil mi?
İnsanın hayatını cehenneme çevirir...
Akıl ve yürek çoğu zaman aynı şeyi söylemiyor sanırım. İstemeseniz de böyle oluyor. İster aklınızı, ister yüreğinizi dinleyin, hangisini seçerseniz seçin, bir şekilde aklınız diğerinde kalıyor, bocalıyorsunuz.

Tıpkı Patasana gibi...

Patasana
Ahmet Ümit
Roman
Doğan Kitap
402 sayfa.