Penceremde olup bitenler...

Penceremden dışarıya bakıyorum...
Yağmur yağıyor, hemde nasıl... Sanki uzun zamandır kendisini engelleyen bir şey varmışta yağamıyor gibi...
Kardeşi rüzgarda ona destek olup sağa sola dağıtıyor, ıslanmamış bir köşe kalmasın diye.

Penceremden dışarı bakıyorum,cama tutunmaya çalışan bir sürü yağmur damlası var,bazıları dururken bazıları hızla süzülüyor aşağıya doğru kıvrılarak.Bazıları ise inatla tutunuyor cama sanki, kımıldamıyorlar. İnatla gözümü diktim bir tanesine, bakalım ne zaman akacak aşağı doğru diye. Ama sanki düşmeyeceğim diye inat ediyordu. Sonunda ben bakmaktanyoruldum, o tutunmaktan yorulmadı.

Sonrasında gözlerim daldı gitti uzaklara bir anda; Pencerem bir dünya ve yağmur damlalarıda o dünyada yaşayan insanlar gibiydi. İrili ufaklı hayatlar, güçlüler, güçsüzler... Hepsi aynı zemine tutunuyorlardı. Bazıları inatla yaşamlarına devam ederken bazıları kayıp gidiyorlardı hayattan. Gerçek hayatta olduğu gibi hepimiz bulunduğıumuz yeri kaybetmeden yaşantımızı sürdürmeye çalışıyoruz. Bazılarımız bunu başarırken bazılarımız kayıp gidiyoruz yaşamdan...

Oysa hayatın tümünü düşününce, her anının ne kadar değerli olduğunu anlıyor insan ve dört elle sarılıyor hayatına...

Zaman zaman istediklerimiz yerine gelmiyor, aklımıza bile gelmeyen değişimleri yaşıyoruz. Bunlar bizim motivasyonumuzu kaybetmemize neden oluyor. Kısa bir süre için kabul edebiliriz ama önemli olan fazla uzatmadan kendimizi toparlayıp yaşama geri dönebilmektir.

Ne mutlu dönebilecek hayatı olanlara diyelim...
Birde kayıp gidenleri düşünün... Var olmak bizim elimizde.. Karar sizin...