Pişkin Kedi

Geçen Ağustos ayının ortalarıydı, hava oldukça sıcak, 37-38 derecelerde. Kahvaltıdan sonra yatak odasını toplamak için içeriye girdim ki ne göreyim, sokağın kocaman kedisi! Belli ki ağaca tırmanıp açık duran balkon kapısından içeriye dalmış, duvarın kenarına uzanmış, öyle sakin sakin beni süzüyor. Nerdeyse "buyurun kedi hazretleri, sabah kahveniz" dememi bekleyen rahat ve doğal bir tavır içinde. Haliyle önce çok şaşırdımsa da hemen kendimi toparlayıp "dışarı, çabuk dışarı" diye bağırdım. Yani anlatılması çok zor bir durum. Hayvanın aldırdığı yok bırakın kalkıp çıkmayı, istifini bile bozmuyor. Çaresiz üzerine doğru yürüdüm, sesimi yükselttim ama ne fayda. Yanına yaklaşınca bana bir patisini kaldırdı, biraz kendini savunma biraz da oyun oynama modunda. Bir yandan da bakışlarıyla "elleme de şurda biraz uzanayım" der gibi gözlerini kısıyor, hafifçe "miyav" sesleri çıkarıyordu. Hem şaşkınlığım arttı hem de iyice canım sıkıldı. Yakalayıp atmak istedim çok iri ve beni tırmalayabilir diye fazla üstelemedim. Geriye dönüp yarı açık balkon kapısını iyice açtım ve "haydi çık" diye bağırdım.İstemeye istemeye kalktı ve gayet sakin bir havayla çıktı gitti. Gitti gitmesine ama bende çok büyük bir iz bırakarak.. Kedilerin akıllı, hatta altıncı hislerinin kuvvetli olduğunu biliyordum ama bu kadar değil. Hayvanın gözleri konuşuyor adeta.
Hayvanları çok severim bu bir gerçek ama besleyen arkadaşlardan bilirim apartman içinde kedi veya köpek beslemek oldukça zor. Hayvan için de, bakan için de büyük bir mücadele. En çok da takıldığım yanı sanki beni tanıyormuş gibi nazlanması... Bir kedi, karşısındaki insanın gerçek karakterini nasıl bu kadar net anlayabilir? Altıncı hissi nasıl bu kadar kuvvetli olabilir. Ayrıca bu denli zeki oluşu ? Bu arada gidip gelip beni yokluyor, dışarıda görünce yaklaşıyor. Artık çok yaşlandı da kendine bir ev mi arıyor?

Kimbilir konuşsa neler anlatacak. Yıllardır mahalleden birçok kedi geldi geçti. Bu siyah beyaz ve bir de kuzguni siyah var şu anda. Yllar önce yanlış hatırlamıyorsam bir Ramazan ayında yeni yavrulamış bir kedi vardı mahallede, baktım kömürlüklerde perişan. Eve almak mümkün değil, nasıl sahip çıkabilirim , koştum evden eski bir çarşaf alıp yavruların altına bıraktım. Kimseye çaktırmadan akşamları yiyecek taşıdım, uzun süre böyle idare ettim. Kimbilir bu akıllı kedi o zaman beslediğim kedi yavrularından mı?

Olabilir mi? Öyle veya böyle dikkatimi çekmeyi başardı. Arasıra çöplerin olduğu yere yiyebileceği bir şeyler bırakırım, bazan bahçede kuşların peşinde koştuğunu görürüm. Yaşlı olmasına rağmen oldukça çevik. Hayat insanlar için ne kadar zor olsa da hayvanlar için bir o kadar daha zor. Onları koruyup kollamak en azından işkence yapanlara mani olmak hepimizin görevi olmalı, herkese sağlıklı günler dilerim.