Piyonvari

Piyonvari oyunun kendisi…

Gel, iki çift kelama hasret kalmış

tüylerini sevdiğim Shrödinger’in kedisi.

Ne ölü ne canlı.

Araf’ta evinin kapısı.

Aşka soyundum tecavüz öncesi,

vaftiz suyundan yudum yudum alır da kadehlenir şimdi şarabımın bekareti.

Bir ihtimal kül...

Bir diğeri…

Bir avuçtu hepsi, yoktu.

Hay beye kaderler döküldü saçlarından,

Zaman akıyor bakışından, tadı bal. Yalan.

Kristalleşiyoruz an’sız.

Seviş benimle yalvarırım!

Satranç tahtasında paranoyak saklambaç oynuyorum.

Sen en iyisi maviye boya ellerini gökyüzüne sür,

yüzüne yüzüne vuruyor rüzgar.

Yüzüne sür zaman zaman…

An be an!

Nasıl da kıskanıyorum bu aralar rüzgarı, canımı yakıyor duvarların.

Gel gidelim, gidelim gidelim gidelim.

Benimle dans eder misin?

Hadi hazırla bavulunu da dans edelim.
Ve şimdi alkışlarrrrrrr...

(Antalya, 2007)